Hoe cultuur ons over de generaties en grenzen heen verbindt
Onlangs waren we op uitnodiging van mijn nichtje, aanwezig bij een optreden van Karsu, die samen met het Amsterdamse Sinfonietta strijkorkest speelde in een uitverkochte zaal van het Muziekcentrum in Enschede. Haar bijzondere vermenging van pop, klassiek, jazz en Turkse muziek was verfrissend en meeslepend. Het was een avond waarop Karsu niet alleen de muzikale grenzen verlegde, maar ook de emoties van het publiek diep beroerde.
Heel bijzonder was dat haar muziek binnen onze familie drie generaties wist aan te spreken: grootmoeders, dochters en kleindochters. Samen zongen, klapten, juichten en floten we, een beleving die we normaal alleen op bruiloften of andere familiefeesten meemaken. Het was een moment van pure verbondenheid en schoonheid. De tijd leek even stil leek te staan op dit wonderbaarlijke moment. Zo'n ervaring is zeldzaam en bijzonder. Het herinnert ons eraan dat momenten met familie, die we nu samen delen, ooit verbroken zullen worden door verlies. Dat maakt het des te kostbaarder.
We leven in een tijd met veel ellende in de wereld: oorlogen, ziektes, armoede en polarisatie. Mensen willen daar dan even uit ontsnappen en willen vermaakt worden, elkaar ontmoeten, geïnspireerd raken. Dan is het niet zo gek dat de laatste tijd er meer belangstelling is voor theaters en concertbezoeken. Ook bij het Wilminktheater en Phion is dat het geval. Voor mij zelf was het theater tijdens het optreden een plek waar ik even mijn zorgen, mijn pijn en mezelf even kon vergeten. Het was genieten en geluk ervaren.
Op deze sublieme avond lieten theater en muziek de kracht zien om mensen uit hun eigen bubbel te halen. In een wereld die steeds meer gefragmenteerd raakt door personalisatie en polarisatie, biedt cultuur een plek waar het niet uitmaakt waar je vandaan komt, wat je politieke voorkeur is, of wat voor achtergrond je hebt. Het haalt je uit je eigen, beperkte denkwereld en confronteert je met andere perspectieven en verhalen. Het brengt ons samen, creëert een gemeenschappelijk gevoel, zorgt ervoor dat we onszelf kunnen herontdekken en ons openstellen voor de wereld om ons heen. Het besef dat we niet alleen in onze eigen wereld leven, maar in verbinding staan met anderen die hetzelfde delen.
Dat was wat Karsu deed op deze avond: met cultuur mensen samenbrengen. Het was een ervaring die nog dagen na het concert bleef hangen, een herinnering aan de kracht van kunst en cultuur om ons geluk te brengen.
Heel bijzonder was dat haar muziek binnen onze familie drie generaties wist aan te spreken: grootmoeders, dochters en kleindochters. Samen zongen, klapten, juichten en floten we, een beleving die we normaal alleen op bruiloften of andere familiefeesten meemaken. Het was een moment van pure verbondenheid en schoonheid. De tijd leek even stil leek te staan op dit wonderbaarlijke moment. Zo'n ervaring is zeldzaam en bijzonder. Het herinnert ons eraan dat momenten met familie, die we nu samen delen, ooit verbroken zullen worden door verlies. Dat maakt het des te kostbaarder.
We leven in een tijd met veel ellende in de wereld: oorlogen, ziektes, armoede en polarisatie. Mensen willen daar dan even uit ontsnappen en willen vermaakt worden, elkaar ontmoeten, geïnspireerd raken. Dan is het niet zo gek dat de laatste tijd er meer belangstelling is voor theaters en concertbezoeken. Ook bij het Wilminktheater en Phion is dat het geval. Voor mij zelf was het theater tijdens het optreden een plek waar ik even mijn zorgen, mijn pijn en mezelf even kon vergeten. Het was genieten en geluk ervaren.
Op deze sublieme avond lieten theater en muziek de kracht zien om mensen uit hun eigen bubbel te halen. In een wereld die steeds meer gefragmenteerd raakt door personalisatie en polarisatie, biedt cultuur een plek waar het niet uitmaakt waar je vandaan komt, wat je politieke voorkeur is, of wat voor achtergrond je hebt. Het haalt je uit je eigen, beperkte denkwereld en confronteert je met andere perspectieven en verhalen. Het brengt ons samen, creëert een gemeenschappelijk gevoel, zorgt ervoor dat we onszelf kunnen herontdekken en ons openstellen voor de wereld om ons heen. Het besef dat we niet alleen in onze eigen wereld leven, maar in verbinding staan met anderen die hetzelfde delen.
Dat was wat Karsu deed op deze avond: met cultuur mensen samenbrengen. Het was een ervaring die nog dagen na het concert bleef hangen, een herinnering aan de kracht van kunst en cultuur om ons geluk te brengen.
