Onderweg naar Plagwijk: Publicatie
Op 21 april 2024 verscheen 'Plagwijk – dorp langs de rand van het land', de nieuwe roman van Robert Beernink. In de aanloop daarnaartoe verschijnen vijf blogs over hoe dit boek tot stand is gekomen.
Het manuscript ligt er, klaar om het de wereld te gunnen. Maar hoe? Wat te doen met die, al dan niet digitale, stapel volgeschreven papieren? Die vormen nog lang geen boek!
Wie geen uitgever heeft, biedt het werk aan mogelijk geïnteresseerde partijen aan, krijgt vaak nul op het rekest en soms een kans.
In eigen beheer publiceren via bijvoorbeeld een webwinkel, is een mogelijkheid. Ook kun je een POD-uitgever inschakelen. POD (Printing on Demand) houdt in dat pas na bestelling en betaling het boek gedrukt wordt. Houd er rekening mee dat bij POD uitgaven actieve begeleiding ontbreekt of sterk is gestandaardiseerd.
Het grootste bezwaar bij voornoemde opties, in mijn beleving althans, is dat het manuscript niet door een of meerdere kritische redactierondes gaat. Mee- of proeflezers, uitzonderingen daargelaten, zijn geen redacteuren.
Ik heb weleens geprobeerd een manuscript te redigeren, viel daarbij echter voortdurend in dezelfde kuil: ik spiegelde de tekst aan hoe ik het zou hebben opgeschreven. Daar gaat het niet om: een goede redacteur laat de schrijver groeien, zichzelf ontwikkelen, beter worden, binnen zijn eigen stijl en mogelijkheden.
Al enige jaren ben ik verbonden aan een uitgever die me door het gehele traject van schrijven tot en met uitgeven, respectvol uitdaagt en voortdurend meer eigenheid laat ontdekken. Je moet daar natuurlijk wel voor openstaan. Eigenwijsheid is niet altijd wijs!
Aangezien je je eigen verhaal nooit voor een tweede keer voor het eerst kunt lezen, je weet immers al wat er komt, word je blind voor instinkers, vallen je bepaalde dingen niet meer op. Voorbeeld: de redacteur van Plagwijk adviseerde me na te gaan hoe vaak het woord ‘maar’ in het manuscript voorkomt. Het geschrift bevat ongeveer 108.000 woorden, een volslank boek. Ik, dat wil zeggen Word, telde ruim 900 keer ‘maar’. Ik heb er 600 van weggewerkt door synoniemen in te zetten, het woord te laten vervallen of de zinnen om te bouwen. Het manuscript werd er beter door!
De redactie wordt afgesloten met echt monnikenwerk, namelijk de opmaak; kortgezegd de tekst zo mooi als mogelijk op de pagina’s krijgen, waarbij onder meer wordt gekeken naar uitlijning, afbrekingen en ‘weduwen en wezen’.
Ondertussen ligt ook het onderwerp ‘omslag’ op tafel. Hoe zorg je ervoor dat de aanblik van de omslag de potentiële lezer voldoende uitdaagt om het boek uit het schap te pakken. Gelukkig bestaan ontwerpers. Schrijver/uitgever/redacteur hebben een sfeerbeeld bedacht voor Plagwijk, waarin, gekoppeld aan het leidmotief ‘daden veroorzaken echo’s in de tijd’, onder meer de woorden serie, grensplaats, heden versus verleden, traditioneel, dreiging en vergrootglas voorkomen. Dit heeft geresulteerd in een omslag die in één oogopslag verschillende elementen van het verhaal combineert om nieuwsgierigheid op te wekken.
Elke schrijver weet hoe moeilijk het is om in de aandacht en belangstelling te komen van het publiek. Ik prijs me gelukkig dat ik, naast een vertrouwde uitgever, een ervaren literair agent, met een deskundig team en een enorm netwerk, bereid heb gevonden mij te ondersteunen bij de ontwikkeling van mijn schrijverschap in het algemeen en de promotie van dit nieuwe boek in het bijzonder.
Ik besef dat ik zelf een belangrijke rol heb in de vergroting van mijn bekendheid en identiteit. Daarvoor met volle inzet acties plannen en ondernemen, doe ik met alle plezier.
Schrijver is een eenzaam vak, hoor ik weleens. Zonder al die fijne mensen om me heen die me daarbij helpen, wellicht. Samen maken we er echter een feest van!
Het manuscript ligt er, klaar om het de wereld te gunnen. Maar hoe? Wat te doen met die, al dan niet digitale, stapel volgeschreven papieren? Die vormen nog lang geen boek!
Wie geen uitgever heeft, biedt het werk aan mogelijk geïnteresseerde partijen aan, krijgt vaak nul op het rekest en soms een kans.
In eigen beheer publiceren via bijvoorbeeld een webwinkel, is een mogelijkheid. Ook kun je een POD-uitgever inschakelen. POD (Printing on Demand) houdt in dat pas na bestelling en betaling het boek gedrukt wordt. Houd er rekening mee dat bij POD uitgaven actieve begeleiding ontbreekt of sterk is gestandaardiseerd.
Het grootste bezwaar bij voornoemde opties, in mijn beleving althans, is dat het manuscript niet door een of meerdere kritische redactierondes gaat. Mee- of proeflezers, uitzonderingen daargelaten, zijn geen redacteuren.
Ik heb weleens geprobeerd een manuscript te redigeren, viel daarbij echter voortdurend in dezelfde kuil: ik spiegelde de tekst aan hoe ik het zou hebben opgeschreven. Daar gaat het niet om: een goede redacteur laat de schrijver groeien, zichzelf ontwikkelen, beter worden, binnen zijn eigen stijl en mogelijkheden.
Al enige jaren ben ik verbonden aan een uitgever die me door het gehele traject van schrijven tot en met uitgeven, respectvol uitdaagt en voortdurend meer eigenheid laat ontdekken. Je moet daar natuurlijk wel voor openstaan. Eigenwijsheid is niet altijd wijs!
Aangezien je je eigen verhaal nooit voor een tweede keer voor het eerst kunt lezen, je weet immers al wat er komt, word je blind voor instinkers, vallen je bepaalde dingen niet meer op. Voorbeeld: de redacteur van Plagwijk adviseerde me na te gaan hoe vaak het woord ‘maar’ in het manuscript voorkomt. Het geschrift bevat ongeveer 108.000 woorden, een volslank boek. Ik, dat wil zeggen Word, telde ruim 900 keer ‘maar’. Ik heb er 600 van weggewerkt door synoniemen in te zetten, het woord te laten vervallen of de zinnen om te bouwen. Het manuscript werd er beter door!
De redactie wordt afgesloten met echt monnikenwerk, namelijk de opmaak; kortgezegd de tekst zo mooi als mogelijk op de pagina’s krijgen, waarbij onder meer wordt gekeken naar uitlijning, afbrekingen en ‘weduwen en wezen’.
Ondertussen ligt ook het onderwerp ‘omslag’ op tafel. Hoe zorg je ervoor dat de aanblik van de omslag de potentiële lezer voldoende uitdaagt om het boek uit het schap te pakken. Gelukkig bestaan ontwerpers. Schrijver/uitgever/redacteur hebben een sfeerbeeld bedacht voor Plagwijk, waarin, gekoppeld aan het leidmotief ‘daden veroorzaken echo’s in de tijd’, onder meer de woorden serie, grensplaats, heden versus verleden, traditioneel, dreiging en vergrootglas voorkomen. Dit heeft geresulteerd in een omslag die in één oogopslag verschillende elementen van het verhaal combineert om nieuwsgierigheid op te wekken.
Elke schrijver weet hoe moeilijk het is om in de aandacht en belangstelling te komen van het publiek. Ik prijs me gelukkig dat ik, naast een vertrouwde uitgever, een ervaren literair agent, met een deskundig team en een enorm netwerk, bereid heb gevonden mij te ondersteunen bij de ontwikkeling van mijn schrijverschap in het algemeen en de promotie van dit nieuwe boek in het bijzonder.
Ik besef dat ik zelf een belangrijke rol heb in de vergroting van mijn bekendheid en identiteit. Daarvoor met volle inzet acties plannen en ondernemen, doe ik met alle plezier.
Schrijver is een eenzaam vak, hoor ik weleens. Zonder al die fijne mensen om me heen die me daarbij helpen, wellicht. Samen maken we er echter een feest van!
