Pakjesboot 12 zinkt en niemand heeft ’t nog over Piet
Terwijl Poetins matig gemotiveerde gemobiliseerde manschappen zich met de staart tussen benen terug trokken uit Cherson, voltrok zich in ons land een ramp van ongekende omvang. Meer dan een miljoen ouders met hun goedgelovige kindertjes waren er in het Sinterklaasjournaal getuige van hoe achter presentatrice Dieuwertje Blok de dramatische beelden van een langzaam naar de zeebodem zinkende Pakjesboot 12 opdoemden. Het was mij ontgaan, want sinds ik als professioneel treurbuisbeschouwer de afstandsbediening in de wilgen heb gehangen (en dat is alweer een tijdje geleden), heb ik geen geldig excuus meer om naar het Sinterklaasjournaal te kijken. Een excuus dat ik steevast gebruikte om vast te stellen dat Dieuwertje – net als de Goedheiligman – jaar na jaar geen dag ouder leek te worden.
Ach ja, Dieuwertje.
Maar goed, genoeg gezwijmeld, ik had het dus gemist, al kon ik er toch niet omheen. De dag nadat de ramp in het Sinterklaasjournaal zich had voltrokken, had iedereen het er over. Op de radio, in de kranten (ook de serieuze), de talkshows en boulevard-rubrieken op de buis, de zogenaamd sociale media. Het ging niet zozeer om de ramp als zodanig, nee, de vraag was of de tere kinderziel wel mocht worden blootgesteld aan zulk onheilspellend onheil. In de media trok een schier oneindige stoet aan – al dan niet getraumatiseerde – ervaringsdeskundigen voorbij, alsmede lieden, die daadwerkelijk hadden doorgeleerd in het doorgronden van de kinderziel. Curling-ouders - overbezorgde opvoeders, die wanhopig pogen elk oneffenheidje op het levenspad van hun overgewaardeerde kroost weg te poetsen – voerden de boventoon.
Hoezeer de ramp in het Sinterklaasjournaal en de daarop volgende schokgolf in het land het nieuws beheerste, bleek toen op zaterdagmorgen de papieren versie van mijn voorheen regionale courant op de mat plofte. In het katern Nederland & de wereld was, prominent op pagina 3, maar liefst een hele pagina uitgetrokken om de kwestie te analyseren en te duiden. Ter vergelijking: pas op pagina 6 werd – naast een foto van de opening van het carnavalsseizoen in Roermond – in een schamel 2-kolommertje gemeld dat Cherson weer verrassend snel in handen van Oekraïne was gevallen.
In het artikel over de gezonken Pakjesboot 12 wordt een onthutsend beeld geschetst van de ontreddering in het land na de uitzending van het Sinterklaasjournaal: beteuterde gezichtjes, tranen van paniek en nachtmerries tot zelfs bedplassen. Twee verslaggevers had de landelijke tak van mijn voorheen regionale courant op pad gestuurd om de stemming te peilen in de haarvaten van onze samenleving. Wat onder meer een aangrijpend relaas opleverde van kleutermeester Joeri Verhaagh van basisschool Samensprong in Grubbenvorst (een kerkdorp in noord-Limburg met nog geen 5000 inwoners). Diens leerlingen zijn gestopt met het knutselen van een open haard omdat de Sint toch niet komt. Gelukkig zijn er ook kinderen, die er op vertrouwen dat ‘superheld’ Sinterklaas wel met een oplossing komt. Ook de kinderen van basisschool Fladderiep in Kraggenburg (een dorp in de Noordoostpolder met nog geen 1500 inwoners) denken oplossingsgericht. Wat weer helemaal in het straatje past van een geraadpleegde orthopedagoog. ’Kinderen hebben een grote fantasie en komen met ideeën.’ Een wetenschappelijke observatie, die ze onderbouwt met een particuliere ervaring als ouder van een 3-jarige. Die kwam namelijk met een speelgoedhamer aanzetten, die de Sint wel mocht lenen om zijn problemen op te lossen.
Intussen is gebleken dat de in het Sinterklaasjournaal gezaaide paniek – net als in voorgaande jaren – slechts bedoeld was om de kinderharten nog wat verwachtingsvoller te laten kloppen. Want, natuurlijk zette de Goedheiligman geheel volgens plan voet op de kade van Hellevoetsluis.
Vraag, die mij intussen bezighoudt: Waarom stortten de media zich dit jaar zo massaal en verbeten op de in het Sinterklaasjournaal gecreëerde ophef over de gezonken Pakjesboot 12? Zou het zo kunnen zijn, ik zeg maar wat, dat ze het daardoor niet meer hoefden te hebben over de alsmaar slordiger geschminkte Pieten?
Ach ja, Dieuwertje.
Maar goed, genoeg gezwijmeld, ik had het dus gemist, al kon ik er toch niet omheen. De dag nadat de ramp in het Sinterklaasjournaal zich had voltrokken, had iedereen het er over. Op de radio, in de kranten (ook de serieuze), de talkshows en boulevard-rubrieken op de buis, de zogenaamd sociale media. Het ging niet zozeer om de ramp als zodanig, nee, de vraag was of de tere kinderziel wel mocht worden blootgesteld aan zulk onheilspellend onheil. In de media trok een schier oneindige stoet aan – al dan niet getraumatiseerde – ervaringsdeskundigen voorbij, alsmede lieden, die daadwerkelijk hadden doorgeleerd in het doorgronden van de kinderziel. Curling-ouders - overbezorgde opvoeders, die wanhopig pogen elk oneffenheidje op het levenspad van hun overgewaardeerde kroost weg te poetsen – voerden de boventoon.
Hoezeer de ramp in het Sinterklaasjournaal en de daarop volgende schokgolf in het land het nieuws beheerste, bleek toen op zaterdagmorgen de papieren versie van mijn voorheen regionale courant op de mat plofte. In het katern Nederland & de wereld was, prominent op pagina 3, maar liefst een hele pagina uitgetrokken om de kwestie te analyseren en te duiden. Ter vergelijking: pas op pagina 6 werd – naast een foto van de opening van het carnavalsseizoen in Roermond – in een schamel 2-kolommertje gemeld dat Cherson weer verrassend snel in handen van Oekraïne was gevallen.
In het artikel over de gezonken Pakjesboot 12 wordt een onthutsend beeld geschetst van de ontreddering in het land na de uitzending van het Sinterklaasjournaal: beteuterde gezichtjes, tranen van paniek en nachtmerries tot zelfs bedplassen. Twee verslaggevers had de landelijke tak van mijn voorheen regionale courant op pad gestuurd om de stemming te peilen in de haarvaten van onze samenleving. Wat onder meer een aangrijpend relaas opleverde van kleutermeester Joeri Verhaagh van basisschool Samensprong in Grubbenvorst (een kerkdorp in noord-Limburg met nog geen 5000 inwoners). Diens leerlingen zijn gestopt met het knutselen van een open haard omdat de Sint toch niet komt. Gelukkig zijn er ook kinderen, die er op vertrouwen dat ‘superheld’ Sinterklaas wel met een oplossing komt. Ook de kinderen van basisschool Fladderiep in Kraggenburg (een dorp in de Noordoostpolder met nog geen 1500 inwoners) denken oplossingsgericht. Wat weer helemaal in het straatje past van een geraadpleegde orthopedagoog. ’Kinderen hebben een grote fantasie en komen met ideeën.’ Een wetenschappelijke observatie, die ze onderbouwt met een particuliere ervaring als ouder van een 3-jarige. Die kwam namelijk met een speelgoedhamer aanzetten, die de Sint wel mocht lenen om zijn problemen op te lossen.
Intussen is gebleken dat de in het Sinterklaasjournaal gezaaide paniek – net als in voorgaande jaren – slechts bedoeld was om de kinderharten nog wat verwachtingsvoller te laten kloppen. Want, natuurlijk zette de Goedheiligman geheel volgens plan voet op de kade van Hellevoetsluis.
Vraag, die mij intussen bezighoudt: Waarom stortten de media zich dit jaar zo massaal en verbeten op de in het Sinterklaasjournaal gecreëerde ophef over de gezonken Pakjesboot 12? Zou het zo kunnen zijn, ik zeg maar wat, dat ze het daardoor niet meer hoefden te hebben over de alsmaar slordiger geschminkte Pieten?
