Satire Rutte uitgewerkt, net nu De Bie ons ontvalt
Mooi eigenlijk wel, als het niet zo treurig was.
In de week dat Wim de Bie ons ontviel, maakte Mark Rutte de satire in ons land definitief overbodig. Nadat De Bie al in 1997 in een even geniale als profetische sketch de alles weglachende VVD-politicus neerzette, viel Mark Rutte deze week volledig samen met dat satirische typetje. Dat gebeurde tijdens een door Jesse Klaver als ‘hallucinant’ omschreven persconferentie, waarin Rutte probeerde te duiden wat de historische verkiezingsoverwinning van de BBB betekent voor het land, voor zijn zoveelste kabinet en voor hemzelf. Zoals te doen gemiddeld schoof Rutte tijdens de persconferentie handig de voorlieden van de drie andere coalitiepartijen tussen hem en Het Probleem. Kaag, Schouten en vooral Hoekstra mochten de kooltjes uit het vuur halen.
Op de radio probeerde politiek duider Kees Boonman er chocola van te maken. Hij kwam niet veel verder dan: Het is gas geven en remmen tegelijk en dan zeggen dat je toch vooruit gaat. Op dat moment viel Kees Boonman ook even samen met de politiek duider die De Bie zo geniaal gestalte gaf in Keek op de Week. Ja, dan weet je als argeloze luisteraar ook niet meer of je diens duiding nog wel serieus kunt nemen. Boonman had tijdens de persconferentie immers niet één kabinet gezien, dat met één mond spreekt, maar liefst vier (4) kabinetten, elk met een eigen verhaal. Vier kabinetten, die volgens Boonman ook nog eens in een palliatieve fase verkeren.
En wat doen die palliatieve kabinetten in hun doodsstrijd? Tijd rekken. Om het onvermijdelijke zo lang mogelijk uit te stellen. Dat is geen fraai gezicht. Het is ook de satire inmiddels ver voorbij, tenzij je van humor van de allerzwartste soort bent.
Intussen zullen al die voor de BBB in Provinciale Staten, Waterschappen dan wel Eerste Kamer gekozenen zich vertwijfeld afvragen in welke absurdistische satirische sketch ze verzeild zijn geraakt.
Ga maar na wat er in onze provincie Overijssel gebeurt. Samen met Gelderland werd er op hoge toon in Den Haag geld geëist voor nieuwe wegen en andere infrastructurele voorzieningen. Daar werd de bal vrolijk teruggekaatst: Dat kunnen jullie wel willen, maar het ontbreekt simpelweg aan stikstofruimte de komende jaren. Eigen schuld, dikke bult. De Volkskrant vatte de catch 22-situatie voor de provincies in een commentaar treffend samen: ‘En zo heeft het kabinet nu te maken met provincies die niet meewerken aan het stikstofbeleid en die niet meewerken aan de gevolgen van het niet meewerken aan het stikstofbeleid.’
Uitgesproken door politiek duider De Bie, zou zo’n zin als superieure satire kunnen worden opgevat. Lucht kunnen bieden in het debat over de barre politieke werkelijkheid. Maar ja, De Bie is niet meer. En de satire is dood.
In de bbbarre werkelijkheid ligt de hete aardappel nu op het bbbordje van de BBB. Daar zullen ze zich intussen vertwijfeld afvragen of ze wel zo blij moeten zijn met de gigantische verkiezingswinst. Te meer omdat Wopke rustig de tijd lijkt te nemen om toe te kijken hoe Caroline zelf in de voor het CDA gegraven kuil kukelt.
Ook dat zou je superieure satire kunnen noemen. Als het niet zo treurig was.
De enige die nog niet door lijkt te hebben dat de politieke satire waarin hij de hoofdrol speelt niet meer werkt, is Mark Rutte. Het zou hem sieren als hij er – net als Koot en Bie ooit deden met hun Tegenpartij – zelf een punt achter zou zetten. Met de satirische Tegenpartij werden Van Kooten en De Bie ingehaald door de werkelijkheid. En nu is de politieke werkelijkheid van Mark Rutte satire geworden.
Het is mooi geweest.
Het is niet leuk meer.
Punt.
In de week dat Wim de Bie ons ontviel, maakte Mark Rutte de satire in ons land definitief overbodig. Nadat De Bie al in 1997 in een even geniale als profetische sketch de alles weglachende VVD-politicus neerzette, viel Mark Rutte deze week volledig samen met dat satirische typetje. Dat gebeurde tijdens een door Jesse Klaver als ‘hallucinant’ omschreven persconferentie, waarin Rutte probeerde te duiden wat de historische verkiezingsoverwinning van de BBB betekent voor het land, voor zijn zoveelste kabinet en voor hemzelf. Zoals te doen gemiddeld schoof Rutte tijdens de persconferentie handig de voorlieden van de drie andere coalitiepartijen tussen hem en Het Probleem. Kaag, Schouten en vooral Hoekstra mochten de kooltjes uit het vuur halen.
Op de radio probeerde politiek duider Kees Boonman er chocola van te maken. Hij kwam niet veel verder dan: Het is gas geven en remmen tegelijk en dan zeggen dat je toch vooruit gaat. Op dat moment viel Kees Boonman ook even samen met de politiek duider die De Bie zo geniaal gestalte gaf in Keek op de Week. Ja, dan weet je als argeloze luisteraar ook niet meer of je diens duiding nog wel serieus kunt nemen. Boonman had tijdens de persconferentie immers niet één kabinet gezien, dat met één mond spreekt, maar liefst vier (4) kabinetten, elk met een eigen verhaal. Vier kabinetten, die volgens Boonman ook nog eens in een palliatieve fase verkeren.
En wat doen die palliatieve kabinetten in hun doodsstrijd? Tijd rekken. Om het onvermijdelijke zo lang mogelijk uit te stellen. Dat is geen fraai gezicht. Het is ook de satire inmiddels ver voorbij, tenzij je van humor van de allerzwartste soort bent.
Intussen zullen al die voor de BBB in Provinciale Staten, Waterschappen dan wel Eerste Kamer gekozenen zich vertwijfeld afvragen in welke absurdistische satirische sketch ze verzeild zijn geraakt.
Ga maar na wat er in onze provincie Overijssel gebeurt. Samen met Gelderland werd er op hoge toon in Den Haag geld geëist voor nieuwe wegen en andere infrastructurele voorzieningen. Daar werd de bal vrolijk teruggekaatst: Dat kunnen jullie wel willen, maar het ontbreekt simpelweg aan stikstofruimte de komende jaren. Eigen schuld, dikke bult. De Volkskrant vatte de catch 22-situatie voor de provincies in een commentaar treffend samen: ‘En zo heeft het kabinet nu te maken met provincies die niet meewerken aan het stikstofbeleid en die niet meewerken aan de gevolgen van het niet meewerken aan het stikstofbeleid.’
Uitgesproken door politiek duider De Bie, zou zo’n zin als superieure satire kunnen worden opgevat. Lucht kunnen bieden in het debat over de barre politieke werkelijkheid. Maar ja, De Bie is niet meer. En de satire is dood.
In de bbbarre werkelijkheid ligt de hete aardappel nu op het bbbordje van de BBB. Daar zullen ze zich intussen vertwijfeld afvragen of ze wel zo blij moeten zijn met de gigantische verkiezingswinst. Te meer omdat Wopke rustig de tijd lijkt te nemen om toe te kijken hoe Caroline zelf in de voor het CDA gegraven kuil kukelt.
Ook dat zou je superieure satire kunnen noemen. Als het niet zo treurig was.
De enige die nog niet door lijkt te hebben dat de politieke satire waarin hij de hoofdrol speelt niet meer werkt, is Mark Rutte. Het zou hem sieren als hij er – net als Koot en Bie ooit deden met hun Tegenpartij – zelf een punt achter zou zetten. Met de satirische Tegenpartij werden Van Kooten en De Bie ingehaald door de werkelijkheid. En nu is de politieke werkelijkheid van Mark Rutte satire geworden.
Het is mooi geweest.
Het is niet leuk meer.
Punt.
