Schrijfles

Veertien dagen aan één stuk heb ik een leergang lezen gevolgd.

Gefascineerd zat ik te kijken naar de uitzinnige reacties op een geslaagde missie en hoe diep verdriet toesloeg na een mislukt plan. Hoe open extatische of gesloten verwrongen gezichten die gevoelens accentueerden. Hoe stemmen door een teveel aan woorden oversloegen of door gebrek eraan ingeslikt klonken. Prachtig!

Tot ze geconfronteerd werden met een van elke emotie gespeende televisie-interviewer, die zowel elk plezier als iedere teleurstelling uit een slachtoffer zoog. Dan spoelde ik terug en noteerde nauwgezet wat ik had zien gebeuren.

Welke tweeweekse training dat betrof? Olympische Spelen.