Boeken
Robert Beernink maakt het liefst van kleine olifanten grote muggen
De recente boekpresentatie van ‘Plagwijk – dorp langs de rand van het land’, betekende een zilveren mijlpaal voor auteur Robert Beernink: het is zijn vijfentwintigste publicatie. Een mooie aanleiding voor een nadere kennismaking.
Omschrijf je schrijverschap in één zin.
“Auteur van kleine grote verhalen.”
Hoe ben je daartoe gekomen?
“Het begon met de vraag hoe ik als schrijver mijn naam en werk grotere bekendheid kan geven en daardoor meer lezers bereiken. Maar wat is dat precies? Hoe word je bekend? Een voorbeeld: waar denk je aan bij de naam Mark Rutte? Misschien zeg je: dat is een keurige man die het land prima heeft bestuurd. Je kunt ook denken: een gladjanus die Nederland aan de rand van de afgrond heeft gebracht. Wat valt op? Beide volledig tegenovergestelde meningen zijn gebaseerd op de combinatie persoon en werk. Die vormen samen het ‘merk’ Mark Rutte.
Om uit te vinden wat dat voor mij betekent, heb ik de hulp ingeroepen van mijn literair agent. We zijn op zoek gegaan naar een krachtige slogan, een leus, die kort en bondig omschrijft wat mijn merk is en hoe we daar meer bekendheid aan kunnen geven.
We kwamen dus uit op: ‘Auteur van kleine grote verhalen’, omdat ik in mijn verhalen grote onderwerpen heel klein maak en er met een vergrootglas naar kijk en over schrijf, waardoor de lezer het gevoel krijgt alsof zij/hij in een lachspiegel kijkt bij het lezen. ‘Van kleine olifanten grote muggen maken,’ noem ik het ook wel. ‘Dat vind ik het allerleukste om te doen!’”
Je noemt het zelf de ‘loepmethode’. Hoe ben je bij deze vorm gekomen?
“Het begon met liedteksten voor de revue in mijn geboortedorp. Later ben ik ook de toneelscenes gaan schrijven. Revue is bij uitstek een toneelvorm die het gedrag van mensen uitvergroot, waar het publiek om moet lachen omdat het stiekem ook herkenbaar is. En lachen om een ander is altijd plezieriger dan lachen om jezelf.
In Plagwijk heb ik dezelfde methode gebruikt, met de kanttekening dat het publiek, in dit geval de lezer, al lezende er achter komt dat hij of zij zomaar ook een onderdeel van het verhaal had kunnen zijn.”
Past je slogan ook bij de ‘strekenroman’ Plagwijk?
“Zeker. Plagwijk gaat over een plaatsje aan de grens van het land, dat op dorpsniveau te maken krijgt met zaken die op wereldschaal ook spelen. Zoals onderling wantrouwen, machtspolitiek, nepnieuws, list en bedrog en ruzies. Maar ook verdeel en heers van de zittende macht en de vraag wat lokale identiteit is en welke mentaliteit er gangbaar is. Maar dat is niet alles: een mooi verhaal kan niet zonder relaties tussen mensen en onvoorwaardelijke liefde. In Plagwijk komt ook nog eens de weerbaarheid en kracht van vrouwen heel duidelijk naar voren.”
Het gaat dus over actuele thema’s.
“Absoluut. Ik zie het echt als een taak van creatieve kunstenaars in het algemeen en dus ook van schrijvers, dat zij misstanden aan de orde stellen. Zaken die in strijd zijn met grondrechten zoals vrijheid van denken en doen en recht op bescherming van lijf en leden aan de kaak stellen. Waardoor zij hun lezers aan het denken zetten over hun eigen positie en gedrag. Als daarmee de lezer wordt geraakt, ben ik als schrijver geslaagd.”
Dus van slapstick naar satire; van volksverhalen tot literatuur?
“Mensen om zichzelf laten lachen is een belangrijke stap naar kennen, herkennen en uiteindelijk erkennen wie je bent. Al weten veel mensen diep van binnen wie ze zijn en waarom ze doen wat ze doen.
In de revue is roddel vaak de oorzaak van afgunst en onenigheid en loopt het meestal goed af. Vertaald naar de buitenwereld is de plaatselijke kapper Instagram, de kruidenier X en zijn de kletsende buurvrouwen Facebook.
Na mijn periode als toneelschrijver wilde ik me verder ontwikkelen, heb ik andere vormen en stijlen geprobeerd. Met de zAligen heb ik Fantasy geschreven. Kruipruimte en Pad van Kleren zijn meer psychologische romans.
Van volksverhalen naar literatuur? De bekende schrijver W.F. Hermans schreef ooit: ‘Alle literatuur is provinciale literatuur.’ Uiteindelijk gaat het ook om vermaak.”
In Plagwijk komt alles dus min of meer samen?
“Ja, maar ook na Plagwijk is er voor mij nog veel te leren als schrijver. Ik kijk al uit naar mijn nieuwe projecten!”
Wanneer ben je waar je wilt zijn?
“Zodra mijn slogan ‘auteur van kleine grote verhalen’ vaste voet aan de grond krijgt. Mijn ultieme doel als auteur is het schrijven van een literaire dorpsrevue.”
Omschrijf je schrijverschap in één zin.
“Auteur van kleine grote verhalen.”
Hoe ben je daartoe gekomen?
“Het begon met de vraag hoe ik als schrijver mijn naam en werk grotere bekendheid kan geven en daardoor meer lezers bereiken. Maar wat is dat precies? Hoe word je bekend? Een voorbeeld: waar denk je aan bij de naam Mark Rutte? Misschien zeg je: dat is een keurige man die het land prima heeft bestuurd. Je kunt ook denken: een gladjanus die Nederland aan de rand van de afgrond heeft gebracht. Wat valt op? Beide volledig tegenovergestelde meningen zijn gebaseerd op de combinatie persoon en werk. Die vormen samen het ‘merk’ Mark Rutte.
Om uit te vinden wat dat voor mij betekent, heb ik de hulp ingeroepen van mijn literair agent. We zijn op zoek gegaan naar een krachtige slogan, een leus, die kort en bondig omschrijft wat mijn merk is en hoe we daar meer bekendheid aan kunnen geven.
We kwamen dus uit op: ‘Auteur van kleine grote verhalen’, omdat ik in mijn verhalen grote onderwerpen heel klein maak en er met een vergrootglas naar kijk en over schrijf, waardoor de lezer het gevoel krijgt alsof zij/hij in een lachspiegel kijkt bij het lezen. ‘Van kleine olifanten grote muggen maken,’ noem ik het ook wel. ‘Dat vind ik het allerleukste om te doen!’”
Je noemt het zelf de ‘loepmethode’. Hoe ben je bij deze vorm gekomen?
“Het begon met liedteksten voor de revue in mijn geboortedorp. Later ben ik ook de toneelscenes gaan schrijven. Revue is bij uitstek een toneelvorm die het gedrag van mensen uitvergroot, waar het publiek om moet lachen omdat het stiekem ook herkenbaar is. En lachen om een ander is altijd plezieriger dan lachen om jezelf.
In Plagwijk heb ik dezelfde methode gebruikt, met de kanttekening dat het publiek, in dit geval de lezer, al lezende er achter komt dat hij of zij zomaar ook een onderdeel van het verhaal had kunnen zijn.”
Past je slogan ook bij de ‘strekenroman’ Plagwijk?
“Zeker. Plagwijk gaat over een plaatsje aan de grens van het land, dat op dorpsniveau te maken krijgt met zaken die op wereldschaal ook spelen. Zoals onderling wantrouwen, machtspolitiek, nepnieuws, list en bedrog en ruzies. Maar ook verdeel en heers van de zittende macht en de vraag wat lokale identiteit is en welke mentaliteit er gangbaar is. Maar dat is niet alles: een mooi verhaal kan niet zonder relaties tussen mensen en onvoorwaardelijke liefde. In Plagwijk komt ook nog eens de weerbaarheid en kracht van vrouwen heel duidelijk naar voren.”
Het gaat dus over actuele thema’s.
“Absoluut. Ik zie het echt als een taak van creatieve kunstenaars in het algemeen en dus ook van schrijvers, dat zij misstanden aan de orde stellen. Zaken die in strijd zijn met grondrechten zoals vrijheid van denken en doen en recht op bescherming van lijf en leden aan de kaak stellen. Waardoor zij hun lezers aan het denken zetten over hun eigen positie en gedrag. Als daarmee de lezer wordt geraakt, ben ik als schrijver geslaagd.”
Dus van slapstick naar satire; van volksverhalen tot literatuur?
“Mensen om zichzelf laten lachen is een belangrijke stap naar kennen, herkennen en uiteindelijk erkennen wie je bent. Al weten veel mensen diep van binnen wie ze zijn en waarom ze doen wat ze doen.
In de revue is roddel vaak de oorzaak van afgunst en onenigheid en loopt het meestal goed af. Vertaald naar de buitenwereld is de plaatselijke kapper Instagram, de kruidenier X en zijn de kletsende buurvrouwen Facebook.
Na mijn periode als toneelschrijver wilde ik me verder ontwikkelen, heb ik andere vormen en stijlen geprobeerd. Met de zAligen heb ik Fantasy geschreven. Kruipruimte en Pad van Kleren zijn meer psychologische romans.
Van volksverhalen naar literatuur? De bekende schrijver W.F. Hermans schreef ooit: ‘Alle literatuur is provinciale literatuur.’ Uiteindelijk gaat het ook om vermaak.”
In Plagwijk komt alles dus min of meer samen?
“Ja, maar ook na Plagwijk is er voor mij nog veel te leren als schrijver. Ik kijk al uit naar mijn nieuwe projecten!”
Wanneer ben je waar je wilt zijn?
“Zodra mijn slogan ‘auteur van kleine grote verhalen’ vaste voet aan de grond krijgt. Mijn ultieme doel als auteur is het schrijven van een literaire dorpsrevue.”
