Olympisch dagboek Jill Roord (1)

Olympisch dagboek Jill Roord (1) | Wedstrijd voelt als bevrijding

Trainen, eten, bespreken, slapen. Elke dag hetzelfde, nu al bijna drie weken lang. Dat is best wel saai. Ook al omdat je niet van je hotelkamer af mag. Het voelt bijna als een bevrijding, als je weer een wedstrijd kunt spelen. We zijn al vanaf 7 juli in Japan. Om te wennen aan de omstandigheden. Aan het tijdsverschil, maar ook de klimatologische omstandigheden. Het is heel benauwd hier. De eerste anderhalve week zaten we in een hotel in Kamagowa, op zo’n twee uur rijden van Tokyo. En vervolgens in Sendai, waar we de eerste twee poulewedstrijden speelden. Nu zitten we nog in de buurt van Yokohama voor de laatste poulewedstrijd tegen China. Het hangt er van af of we eerste of tweede worden in de poule waar we dan naar toe moeten. En wie we als tegenstander krijgen, natuurlijk! Als we eerste worden, dan wordt het de US. De vraag is, wil je dat team nu al tegenkomen. Van de andere kant, je wilt als team ook niet met de rem er op spelen om op die manier proberen tweede te worden in de poule. Hoe dan ook, ik heb heel veel zin in die wedstrijd.

Door alle beperkende maatregelen in verband met corona is het wel een heel apart toernooi, zo. Het is bijvoorbeeld door het tijdsverschil af en toe lastig om contact te hebben met het thuisfront, maar ik vind elke dag wel een moment om even te bellen met m’n ouders in Oldenzaal. Dus, ik voel me goed, speel lekker en geniet ervan dat ik dit allemaal mag meemaken. De sfeer in het team is goed en voel me als speelster heel erg gewaardeerd.

P.S. ’t Wordt dus toch Team Us. Een hele mooie uitdaging! Ze zijn op dit moment niet in topvorm, dus er liggen veel kansen voor ons.

Groetjes,
Jill