005 - Gedicht – Gerrit Klaassen: pecuniae causa

pecuniae causa

pas honneer
n lestn beer
schötn is
de heunde
nich meer
blekt en
de leste
peerdejör
is vort-ejach

honneer
t vuurjoarsgrös
nich pril
en frisgreun
meer wördt
mer stil in t gel-
oranniebroen
stekn blif

pas honneer
de roepn
zich nich
meer popt tut
schamummekes

honneer
t leste vöggelke
vort is vlöagn
t leste viske
vöngn is
n lestn boom
um is doan
en t leste water
vergövn

pas dan
kö’j oe begriepn
da’j deutn
nich etn könt


Gerrit Klaassen
In de sproak van Albearg.
Lino: Theo Vossebeld
Beide zoals gepubliceerd in Jaarboek Twente 2022

Vertaling Gerrit Klaassen: pecuniae causa // pas wanneer / de laatste beer / is geschoten / de honden / niet meer / blaffen en / de laatste / paardenhandelaar / is verdwenen // wanneer / het lentegras / niet pril / en frisgroen / meer wordt / maar gestaag in / ’t geel-oranjebruin / verstikt // pas wanneer / de rupsen / niet meer / ontpoppen tot / vlinders // wanneer / het laatste vogeltje / is weggevlogen / de laatste vis / is gevangen / de laatste boom / is omgehakt / en het laatste water / vergiftigd // pas dan / kom je erachter / dat je geld / niet kunt eten

Theo Vossebeld, juni 2021: De lino is gemaakt naar aanleiding van het gedicht; over alles wat we nodig hebben om te leven en wat wanneer dit verloren gaat. De prent verbeeldt onze leefwereld die bedreigd wordt door grootkapitaal en roofbouw: geld dat zich opstapelt in de vorm van hoogbouw die zich uitbreidt ten koste van de natuur. Het land van Dinkel en Regge vormt hierop geen uitzondering. Links (westelijk) zien we de avondzon, op de voorgrond het stromende rivierwater met wilgentenen die naar de hemel reiken. Op initiatief van Gerrit werden in de eerste maanden van 2021 samen met diverse mensen uit de hele regio telgen en twijgen geplant in het Reggedal als teken van hoop voor de toekomst.

Meer TKKR.TAAL op https://www.tkkr.nl/tkkrtaal/