009 - Gedicht - Theo Vossebeld: Zommerwille

Zommerwille

Zeet, hoog tieegn t blauw
hoast nich te zeen
doar dee stipn
twee dree veer en meer

Ni-je hop dee an keump waain
met vuurjoarsloch oet t zuudn

Zo joargetrouw in t komn
met spiet bi-j t goan
Wat doert t dan lange

Zwaluw zwaluw zommerwille
wi-j neugt oe wier an t hoes

Scheert boavn de beume langs
Tjilpket tjilpket op t dak

Veendt eur stea oonder
de weendvere in n nok
t Oolde nus wördt ni-js opmaakt

Dan doar dee jongn
De ooldn zo drok
met hen en wier

Tot t eerste vleegn angeet
Kort kort laank
halve boogn hele boogn
groter dan en wieder nog
luslieenn in de loch

Wegscheert, kaprioolt
tehope, dan hoog, dan leeg
doar woer at de mugn
dan vleegt

En op nen morn
zee bunt vertrökn

Zommergast oet t zuudn


Theo Vossebeld
In de sproak van Bekkum/Eul, mei 2022
Foto: Arend Heideman

Meer TKKR.TAAL op https://www.tkkr.nl/tkkrtaal/