Johan Derksen, Grolloo
007 uit Denekamp
Het is een chaos in Nederland. Als je niet wordt beveiligd, stel je niets voor. De bedreigingen vliegen je om de oren, meestal anoniem via social media, maar ook per mail, telefoon of met een ouderwetse brief. Ik ben helaas een ervaringsdeskundige, na drie keer politiebescherming te hebben genoten. Ik praat namelijk op de televisie over voetbal en een afwijkende mening kunnen de onderbuikgevoelens van lafaards, die zich supporter noemen, niet aan.
Na de moord op Peter R. de Vries belde, uit het niets, het Openbaar Ministerie. Of ik de volgende dag bij de hoofdofficier van justitie kon opdraven.
Vriendelijke mensen in zo'n clean kantoorgebouw, waar alle deuren met een pasje geopend moeten worden. Ze hadden de indruk, dat ik werd bedreigd. Een tot levenslang veroordeelde huurmoordenaar stuurde vanuit de gevangenis mails naar zijn vriendin en daarin werd mijn naam genoemd. En hij stuurde ook nog een foto van mij mee. Vervolgens werden de mails onder mijn neus geschoven.
Het waren vreemde teksten, in geheimtaal, want de veroordeelden weten dat de politie meeleest, maar mijn naam werd inderdaad genoemd en er circuleerden foto’s van mij, die gemaakt waren bij een signeersessie van mijn boek. De broer van de vriendin van de afzender was echter de rechterhand van een beruchte crimineel. En na de dood van Peter R. de Vries wilde het OM geen enkel risico lopen met mannetjes van de televisie. Het had volgens de heren geen zin me terug te trekken van de televisie, want wanneer er in de onderwereld een 'bestelling' is gedaan, wordt dat nooit geannuleerd.
Daar zit je dan met een kop slechte koffie in een plastic beker. Vervolgens kreeg ik de mededeling, dat de bedreiging werk gelieerd was. Met andere woorden, mijn baas moest de beveiliging betalen. Wilde hij dat niet, draaide ik er zelf voor op. Gelukkig is John de Mol een goede werkgever, want de volgende dag werd mijn huis al rondom volgehangen met camera's en dezelfde avond meldde zich mijn beveiliger tijdens het dagelijkse programma De Oranjezomer. Een grote stoere man met een Twentse tongval, 007 uit Denekamp.
Er bestaat blijkbaar een lijst met speciale agenten, die ingeschakeld worden bij bedreigingen die serieus worden genomen. Hij had een verleden bij de Amsterdamse politie en was jaren actief geweest bij de afdeling Binnen Zonder Kloppen. Dat is zo'n team met cowboys, in spijkerbroeken en met bivakmutsen, die deuren intrappen en zwaar bewapend binnenstormen. En hij kwam uit Denekamp. Voor mij was dat een nietszeggende plaats, waar men zich bezighoudt met klootschieten, midwinterhoornblazen en paasvuren.
En het is natuurlijk de thuisbasis van DOS '19, het was me ontgaan dat er al sinds 2012 een fusieclub, SDC '12 actief is in Denekamp. De club speelt in de derde klasse district Oost, er worden dus geen spelers betaald, heel verstandig overigens. Eigenlijk is Denekamp louter bekend geworden door Tanja Nijmeijer, sinds deze aantrekkelijke dame in Columbia actief is als guerrillastrijdster voor de FARC. Maar voor mij blijft Denekamp de woonplaats van 007.
Ik verdwaalde twee maanden in de wereld van James Bond. Onder mijn auto werd een apparaat geplaatst, waardoor 007 op zijn telefoon kon zien waar ik uithing. Onderweg naar de studio moest ik van auto wisselen, ik heb alle middenklassers van binnen gezien en uiteindelijk nam ik, achter een benzinestation, plaats in een oude bestelbus, als de ultieme camouflage. Een Talpa-ster in een bestelbus, dat was nog nooit vertoond. Plotseling mocht er plank gas gereden worden, bekeuringen telden niet meer, bij files namen we de vluchtstrook, omdat 007 geen schietschijf wilde zijn. De politie patrouilleerde iedere avond rond mijn huis, want de onderwereld post voor een aanslag. En volgens de woordvoerder van het OM zijn het bijna altijd Marokkanen, omdat zij goedkoop zijn in deze sector, die ik niet ken.
Ik kan niets naars zeggen over 007, hij was heel professioneel, ik liep met een paniekknop in mijn zak. Indrukken bij gevaar en de politie zou even later binnenstormen. Ik heb die knop twee maanden moeten verstoppen voor René van der Gijp, die er graag op wilde drukken, omdat hij het leuke televisie vond. Ik had dag en nacht een bewaker in de tuin, ik heb een bewaker in de kamer gehad en iedere morgen stond 007 weer op de stoep, om me 's nachts weer thuis af te leveren in Grolloo. En dan moest hij nog helemaal naar Denekamp. Na twee maanden meldde het OM dat het loos alarm was geweest. Zodra ik nog eens wordt bedreigd, bel ik meteen Denekamp, hij was een innemende persoonlijkheid en hij deed zijn werk voorbeeldig. Ik kan hem iedereen aanbevelen. En aan dat accent wen je, na een week hoor je het niet meer.
Groeten uit Grollo,
Johan Derksen
Na de moord op Peter R. de Vries belde, uit het niets, het Openbaar Ministerie. Of ik de volgende dag bij de hoofdofficier van justitie kon opdraven.
Vriendelijke mensen in zo'n clean kantoorgebouw, waar alle deuren met een pasje geopend moeten worden. Ze hadden de indruk, dat ik werd bedreigd. Een tot levenslang veroordeelde huurmoordenaar stuurde vanuit de gevangenis mails naar zijn vriendin en daarin werd mijn naam genoemd. En hij stuurde ook nog een foto van mij mee. Vervolgens werden de mails onder mijn neus geschoven.
Het waren vreemde teksten, in geheimtaal, want de veroordeelden weten dat de politie meeleest, maar mijn naam werd inderdaad genoemd en er circuleerden foto’s van mij, die gemaakt waren bij een signeersessie van mijn boek. De broer van de vriendin van de afzender was echter de rechterhand van een beruchte crimineel. En na de dood van Peter R. de Vries wilde het OM geen enkel risico lopen met mannetjes van de televisie. Het had volgens de heren geen zin me terug te trekken van de televisie, want wanneer er in de onderwereld een 'bestelling' is gedaan, wordt dat nooit geannuleerd.
Daar zit je dan met een kop slechte koffie in een plastic beker. Vervolgens kreeg ik de mededeling, dat de bedreiging werk gelieerd was. Met andere woorden, mijn baas moest de beveiliging betalen. Wilde hij dat niet, draaide ik er zelf voor op. Gelukkig is John de Mol een goede werkgever, want de volgende dag werd mijn huis al rondom volgehangen met camera's en dezelfde avond meldde zich mijn beveiliger tijdens het dagelijkse programma De Oranjezomer. Een grote stoere man met een Twentse tongval, 007 uit Denekamp.
Er bestaat blijkbaar een lijst met speciale agenten, die ingeschakeld worden bij bedreigingen die serieus worden genomen. Hij had een verleden bij de Amsterdamse politie en was jaren actief geweest bij de afdeling Binnen Zonder Kloppen. Dat is zo'n team met cowboys, in spijkerbroeken en met bivakmutsen, die deuren intrappen en zwaar bewapend binnenstormen. En hij kwam uit Denekamp. Voor mij was dat een nietszeggende plaats, waar men zich bezighoudt met klootschieten, midwinterhoornblazen en paasvuren.
En het is natuurlijk de thuisbasis van DOS '19, het was me ontgaan dat er al sinds 2012 een fusieclub, SDC '12 actief is in Denekamp. De club speelt in de derde klasse district Oost, er worden dus geen spelers betaald, heel verstandig overigens. Eigenlijk is Denekamp louter bekend geworden door Tanja Nijmeijer, sinds deze aantrekkelijke dame in Columbia actief is als guerrillastrijdster voor de FARC. Maar voor mij blijft Denekamp de woonplaats van 007.
Ik verdwaalde twee maanden in de wereld van James Bond. Onder mijn auto werd een apparaat geplaatst, waardoor 007 op zijn telefoon kon zien waar ik uithing. Onderweg naar de studio moest ik van auto wisselen, ik heb alle middenklassers van binnen gezien en uiteindelijk nam ik, achter een benzinestation, plaats in een oude bestelbus, als de ultieme camouflage. Een Talpa-ster in een bestelbus, dat was nog nooit vertoond. Plotseling mocht er plank gas gereden worden, bekeuringen telden niet meer, bij files namen we de vluchtstrook, omdat 007 geen schietschijf wilde zijn. De politie patrouilleerde iedere avond rond mijn huis, want de onderwereld post voor een aanslag. En volgens de woordvoerder van het OM zijn het bijna altijd Marokkanen, omdat zij goedkoop zijn in deze sector, die ik niet ken.
Ik kan niets naars zeggen over 007, hij was heel professioneel, ik liep met een paniekknop in mijn zak. Indrukken bij gevaar en de politie zou even later binnenstormen. Ik heb die knop twee maanden moeten verstoppen voor René van der Gijp, die er graag op wilde drukken, omdat hij het leuke televisie vond. Ik had dag en nacht een bewaker in de tuin, ik heb een bewaker in de kamer gehad en iedere morgen stond 007 weer op de stoep, om me 's nachts weer thuis af te leveren in Grolloo. En dan moest hij nog helemaal naar Denekamp. Na twee maanden meldde het OM dat het loos alarm was geweest. Zodra ik nog eens wordt bedreigd, bel ik meteen Denekamp, hij was een innemende persoonlijkheid en hij deed zijn werk voorbeeldig. Ik kan hem iedereen aanbevelen. En aan dat accent wen je, na een week hoor je het niet meer.
Groeten uit Grollo,
Johan Derksen
