TukkerTrek
Königswinter, Drachenfels en de Hunenborg bij Volthe
In de serie ‘Twentse Trekken op Bijzondere Plekken’ doet Robert Beernink wekelijks voor TKKR met een kritisch-relativerende knipoog verslag van zijn reizen naar bijzondere plekken met Twentse trekken. Onder het motto: ‘In de Tukkers, hun aard, gewoontes en gebruiken, komt de hele wereld samen.’
Route 31
Loreley - Kà–NIGSWINTER - Neutraal Moresnet
Dichtbij de voormalige (West)Duitse Bundeshauptstadt Bonn, ligt aan de Rijn en aan de voet van het Zevengebergte Königswinter. Vooral bij oudere generaties is deze plaats nog bekend als een populaire toeristische bestemming. Midden twintigste eeuw was Königswinter, ook vanuit Twente, een veel bezochte en goed bereisbare plaats voor een dagje uit.
Mijn doel is hier de Drachenfels, de rots van de draak. Het is sinds 1836 een natuurreservaat en daarmee het oudste van Duitsland. Je kunt te voet omhoog en met de auto tot halverwege, maar de tandradbaan vanuit het dal is de gerieflijkste optie. Op de top van de 321 meter hoge dode vulkaan staat de ruïne van een kasteel, maar daaraan dankt deze berg niet zijn mythische uitstraling.
Net als de ook aan de Rijn gelegen plaatsen Xanten en Worms, speelt de Drachenfels een belangrijke rol in het beroemde Nibelungenlied, dat is gebaseerd op de gelijknamige sage.
In dit Middelhoogduitse heldenepos uit de dertiende eeuw, wordt de ondergang van het Bourgondische huis beschreven. De 2.300 strofen die in 34 handschriften zijn overgeleverd, gelden door hun rijkdom, diepgang en meeslepende stijl, als een hoogtepunt in de vroegmiddeleeuwse literatuur.
Het aandeel van deze berg in het verhaal is, dat de held uit het Nibelungenlied, Siegfried, de dwerg Fanfir die de gedaante van een draak had aangenomen, in een grot van de Drachenfels doodde. Door zich daarna te baden in het drakenbloed, werd Siegfried onkwetsbaar, op één plek op zijn schouder na, die hem uiteindelijk fataal zou worden.
Alle ingrediënten voor een pakkend verhaal zijn aanwezig: helden, booswichten, liefde, verraad en een schat.
In de vele Twentse sagen komt een variatie aan mythische wezens voor, die vaak in conflict komen met de mensen. We kennen Aardmannetjes: onder de grond levende dwergachtige aardgeesten, feeën: vrouwelijke mythologische figuren met bovennatuurlijke krachten, Héémennekes: kleine wrede aardmannetjes; de Hellehond die het vervoer van pas gestorven zielen naar de onderwereld verzorgt; Holda: de godin die de pas overleden zielen laat reïncarneren; Tanfana: godin van geboorte, natuur en dood, en de in grafheuvels wonende Witte Wieven: overleden Germaanse priesteressen.
Dan zijn er magische plekken als Duivelshof, Duivelskolk, de Hondeborg en het onbegaanbare Onland.
Maar als er iets vergelijkbaar is met de omvang van de Drachenfels, dan is het wel de Hunenborg in Volthe (gemeente Dinkelland, tussen Denekamp en Rossum). Daar was ooit een burcht en daaronder woonden de Hunen: sterke nomadische ruiters uit het oosten, die zo groot konden worden als uit de kluiten gewassen lindebomen.
Het leek de boeren in de omgeving het verstandigst, dat ze de reuzen te vriend hielden. De overlast nam echter zodanig toe, dat de boeren de burcht belegerden en elke Hun die ze zagen, met stenen en brandende takken bekogelden. Uiteindelijk werden de Hunen dat zat en vertrokken.
Een sage leeft voort omdat het situaties, gebeurtenissen en avonturen bevat die zowel menselijke als bovennatuurlijke trekken bezitten. Het intrigerende onmogelijke vermengt zich met de herkenbare werkelijkheid en vormt samen een droombeeld van wat een mens zou kunnen zijn, hoe hij boven zichzelf uit kan stijgen.
Zolang we ons in deze illusie blijven baden, dat de goede held uiteindelijk altijd wint, is de onkwetsbaarheid van de sage gegarandeerd.
Wordt vervolgd: Route 32 Königswinter - MORESNET – Twentestad: Neutraal Moresnet en een Twentse ministaat
Contact: www.robertbeernink.nl
Route 31
Loreley - Kà–NIGSWINTER - Neutraal Moresnet
Dichtbij de voormalige (West)Duitse Bundeshauptstadt Bonn, ligt aan de Rijn en aan de voet van het Zevengebergte Königswinter. Vooral bij oudere generaties is deze plaats nog bekend als een populaire toeristische bestemming. Midden twintigste eeuw was Königswinter, ook vanuit Twente, een veel bezochte en goed bereisbare plaats voor een dagje uit.
Mijn doel is hier de Drachenfels, de rots van de draak. Het is sinds 1836 een natuurreservaat en daarmee het oudste van Duitsland. Je kunt te voet omhoog en met de auto tot halverwege, maar de tandradbaan vanuit het dal is de gerieflijkste optie. Op de top van de 321 meter hoge dode vulkaan staat de ruïne van een kasteel, maar daaraan dankt deze berg niet zijn mythische uitstraling.
Net als de ook aan de Rijn gelegen plaatsen Xanten en Worms, speelt de Drachenfels een belangrijke rol in het beroemde Nibelungenlied, dat is gebaseerd op de gelijknamige sage.
In dit Middelhoogduitse heldenepos uit de dertiende eeuw, wordt de ondergang van het Bourgondische huis beschreven. De 2.300 strofen die in 34 handschriften zijn overgeleverd, gelden door hun rijkdom, diepgang en meeslepende stijl, als een hoogtepunt in de vroegmiddeleeuwse literatuur.
Het aandeel van deze berg in het verhaal is, dat de held uit het Nibelungenlied, Siegfried, de dwerg Fanfir die de gedaante van een draak had aangenomen, in een grot van de Drachenfels doodde. Door zich daarna te baden in het drakenbloed, werd Siegfried onkwetsbaar, op één plek op zijn schouder na, die hem uiteindelijk fataal zou worden.
Alle ingrediënten voor een pakkend verhaal zijn aanwezig: helden, booswichten, liefde, verraad en een schat.
In de vele Twentse sagen komt een variatie aan mythische wezens voor, die vaak in conflict komen met de mensen. We kennen Aardmannetjes: onder de grond levende dwergachtige aardgeesten, feeën: vrouwelijke mythologische figuren met bovennatuurlijke krachten, Héémennekes: kleine wrede aardmannetjes; de Hellehond die het vervoer van pas gestorven zielen naar de onderwereld verzorgt; Holda: de godin die de pas overleden zielen laat reïncarneren; Tanfana: godin van geboorte, natuur en dood, en de in grafheuvels wonende Witte Wieven: overleden Germaanse priesteressen.
Dan zijn er magische plekken als Duivelshof, Duivelskolk, de Hondeborg en het onbegaanbare Onland.
Maar als er iets vergelijkbaar is met de omvang van de Drachenfels, dan is het wel de Hunenborg in Volthe (gemeente Dinkelland, tussen Denekamp en Rossum). Daar was ooit een burcht en daaronder woonden de Hunen: sterke nomadische ruiters uit het oosten, die zo groot konden worden als uit de kluiten gewassen lindebomen.
Het leek de boeren in de omgeving het verstandigst, dat ze de reuzen te vriend hielden. De overlast nam echter zodanig toe, dat de boeren de burcht belegerden en elke Hun die ze zagen, met stenen en brandende takken bekogelden. Uiteindelijk werden de Hunen dat zat en vertrokken.
Een sage leeft voort omdat het situaties, gebeurtenissen en avonturen bevat die zowel menselijke als bovennatuurlijke trekken bezitten. Het intrigerende onmogelijke vermengt zich met de herkenbare werkelijkheid en vormt samen een droombeeld van wat een mens zou kunnen zijn, hoe hij boven zichzelf uit kan stijgen.
Zolang we ons in deze illusie blijven baden, dat de goede held uiteindelijk altijd wint, is de onkwetsbaarheid van de sage gegarandeerd.
Wordt vervolgd: Route 32 Königswinter - MORESNET – Twentestad: Neutraal Moresnet en een Twentse ministaat
Contact: www.robertbeernink.nl
