Hans Heerze, Advocaat
Vakantiemuizenissen over koeien, pens en schimmels
Vakantie. Een hoop gedoe. Spullen voor weken bij elkaar zoeken en inpakken. Genoeg om alle omstandigheden te weerstaan. Weer als zon, regen en wind en ook onweer. Houd rekening met hagel van tennisballen, ook als je niet naar Wimbledon gaat. Een sneeuwbui, al dan niet kunstmatig, is zeker niet uit te sluiten. Zelfs niet in het Midden-Oosten. Niet alleen de zomer-, maar ook de wintergarderobe moet in de koffer worden geperst naast de zwemvliezen en de dropjes. Alles voor zo mogelijk een bruine buik. Maar ook om elders je kennis te vergroten en je horizon te verruimen. Neem Frankrijk.
Fransen hebben trouwens maar een heel klein koffertje nodig, omdat één onderbroek in hun drieweekse vakantie volstaat. Rijd door het land en zie overal koeien. Indiërs zijn gek op olifanten en koesteren die. Fransen zijn nog gekker op koeien en eten die van top tot teen en van voor tot achter. Een schrijver heeft ooit beweerd, dat je de slimheid van een ander vergaart door zijn/haar hersenen te eten. De Fransen zouden beter een professor bij de Franse frites kunnen opdienen dan een koe, die volgens het gezegde niet uitblinkt van intelligentie.
Het toppunt van slimheid is de kannibaal die alle anderen heeft opgegeten. Een koe levert wel een veel sappigere entrecote op dan het zitvlak van buurman Jean Claude en dat pleit tegen de kannibaal. Die moet veel zitvlees hebben om zich door de hele buurt te kauwen. Koeien in de wei met een witblonde, zonlicht weerkaatsende vacht om te voorkomen, dat hun biefstuk al gebakken is voordat die in de pan is beland.
‘Dood aan vega’, staat ergens op een muur gekalkt. In het Frans, zodat vega in dat land goed begrijpt waar die aan toe is. Ook vega kan je volgens de Franse cuisine beter ontzield naar binnen kauwen. De doperwt moet over zijn schouder kijken. De geur van pens, die ik eens voor mijn hond bereidde, bleef zo lang in en om het huis hangen, dat men maandenlang weigerde nog pakjes bij mij te bezorgen. De Fransman zet de tripe bovenaan zijn eigen menu en likt er zijn vingers bij af. Zijn hele huis ligt vol pakjes van de bezorgers die door zijn onweerstaanbare sixpens worden aangetrokken.
De Fransen zijn ook van de schimmelkaas. De schimmel die wij in de groene Otto deponeren, smeren zij op hun baguettes. De briezondere kaasjes worden gemaakt van melk van geslachtloze koeien die wordt verhit en gestremd. De koeien die wel geslacht zijn lenen zich daar kennelijk minder goed voor. Franse vrouwen zouden langer leven dan Franse mannen. Omdat ze kazen met schimmels eten. Schimmels die bacteriën weren en doden. Alleen de slechte bacteriën. Het zou onverteerbaar zijn, als ze ook de goede te lijf zouden gaan.
Franse mannen kiezen een andere aanpak en proberen de bacteriën alcoholisch te termineren, maar verzuipen daarbij in hun wijnplas.
De mens is van top tot teen bacterieel. Die moet zich dan ook zwaaralcoholisch te lijf gaan. De zelfdoding scheelt een slok op de levensverwachting zelfs in Frankrijk, waar toch sterk in de eeuwigheid wordt geloofd. De levenden die beide benen nog op de aardse grond willen houden, krijgen het advies om daarvoor de nodige brandnetels te verorberen. Je moet behoorlijk wat joie de vivre hebben om je door een bord met schimmel en die kriebelplanten te slaan.
De zanger van Belgische afkomst Jean-Philippe Smet heeft zich niettemin met smaak verfranst. Hij heeft daarbij wel de Engelse naam Johnny Halliday aangenomen, zodat hij de Franse voormagen links kon laten liggen. Hij nam de nieuwe rock mee naar Frankrijk. De enige rok in dat land was tot dan toe die van de couturiers. Een bont gezelschap dat na jarenlang dierenleed inmiddels van de pelzen af is gerolled. Vroeger hadden we ook wel Nederlandse zangers die zoveel joie hadden dat zij zich over de Seine waagden met Franse wijsjes. Daar hoeven we dankzij het moderne onderwijs nu niet meer op te rekenen. Zeker niet, omdat de rekentoets een struikelblok blijkt te zijn. We moeten het dus doen met ’s lands wijs, ’s lands eer. Voortaan voor het vakantiegevoel met Jannes op de fiets naar camping De Zwaaikom.
Fransen hebben trouwens maar een heel klein koffertje nodig, omdat één onderbroek in hun drieweekse vakantie volstaat. Rijd door het land en zie overal koeien. Indiërs zijn gek op olifanten en koesteren die. Fransen zijn nog gekker op koeien en eten die van top tot teen en van voor tot achter. Een schrijver heeft ooit beweerd, dat je de slimheid van een ander vergaart door zijn/haar hersenen te eten. De Fransen zouden beter een professor bij de Franse frites kunnen opdienen dan een koe, die volgens het gezegde niet uitblinkt van intelligentie.
Het toppunt van slimheid is de kannibaal die alle anderen heeft opgegeten. Een koe levert wel een veel sappigere entrecote op dan het zitvlak van buurman Jean Claude en dat pleit tegen de kannibaal. Die moet veel zitvlees hebben om zich door de hele buurt te kauwen. Koeien in de wei met een witblonde, zonlicht weerkaatsende vacht om te voorkomen, dat hun biefstuk al gebakken is voordat die in de pan is beland.
‘Dood aan vega’, staat ergens op een muur gekalkt. In het Frans, zodat vega in dat land goed begrijpt waar die aan toe is. Ook vega kan je volgens de Franse cuisine beter ontzield naar binnen kauwen. De doperwt moet over zijn schouder kijken. De geur van pens, die ik eens voor mijn hond bereidde, bleef zo lang in en om het huis hangen, dat men maandenlang weigerde nog pakjes bij mij te bezorgen. De Fransman zet de tripe bovenaan zijn eigen menu en likt er zijn vingers bij af. Zijn hele huis ligt vol pakjes van de bezorgers die door zijn onweerstaanbare sixpens worden aangetrokken.
De Fransen zijn ook van de schimmelkaas. De schimmel die wij in de groene Otto deponeren, smeren zij op hun baguettes. De briezondere kaasjes worden gemaakt van melk van geslachtloze koeien die wordt verhit en gestremd. De koeien die wel geslacht zijn lenen zich daar kennelijk minder goed voor. Franse vrouwen zouden langer leven dan Franse mannen. Omdat ze kazen met schimmels eten. Schimmels die bacteriën weren en doden. Alleen de slechte bacteriën. Het zou onverteerbaar zijn, als ze ook de goede te lijf zouden gaan.
Franse mannen kiezen een andere aanpak en proberen de bacteriën alcoholisch te termineren, maar verzuipen daarbij in hun wijnplas.
De mens is van top tot teen bacterieel. Die moet zich dan ook zwaaralcoholisch te lijf gaan. De zelfdoding scheelt een slok op de levensverwachting zelfs in Frankrijk, waar toch sterk in de eeuwigheid wordt geloofd. De levenden die beide benen nog op de aardse grond willen houden, krijgen het advies om daarvoor de nodige brandnetels te verorberen. Je moet behoorlijk wat joie de vivre hebben om je door een bord met schimmel en die kriebelplanten te slaan.
De zanger van Belgische afkomst Jean-Philippe Smet heeft zich niettemin met smaak verfranst. Hij heeft daarbij wel de Engelse naam Johnny Halliday aangenomen, zodat hij de Franse voormagen links kon laten liggen. Hij nam de nieuwe rock mee naar Frankrijk. De enige rok in dat land was tot dan toe die van de couturiers. Een bont gezelschap dat na jarenlang dierenleed inmiddels van de pelzen af is gerolled. Vroeger hadden we ook wel Nederlandse zangers die zoveel joie hadden dat zij zich over de Seine waagden met Franse wijsjes. Daar hoeven we dankzij het moderne onderwijs nu niet meer op te rekenen. Zeker niet, omdat de rekentoets een struikelblok blijkt te zijn. We moeten het dus doen met ’s lands wijs, ’s lands eer. Voortaan voor het vakantiegevoel met Jannes op de fiets naar camping De Zwaaikom.
