Harriët Tomassen, directeur Crematoria Twente

Feestje en crematorium, dat lijkt tegenstrijdig

27 oktober 2024, 02:04

Feestje en crematorium, dat lijkt  tegenstrijdig

Ooit was ik op een bruiloft waar de bruid stond te huilen in de toiletruimte. Ze vond haar eigen bruiloftsfeest niet geslaagd. De aanwezige dames, waaronder ikzelf, verzekerden haar dat het echt wel een leuk feestje was. Maar stiekem had ze gelijk; het was een oersaai feest! Als ik zelf een feest geef, is dit altijd mijn zorg. Komen de gasten wel opdagen en hebben ze het wel gezellig met elkaar? Meestal komt het goed, heeft iedereen het heel gezellig behalve ikzelf omdat ik mezelf geen rust gun om er van te genieten.

Dit jaar vieren we als Crematoria Twente het gouden jubileum. Eind jaren ‘60 zagen vijf gemeenten in Twente het als een publieke taak om gezamenlijk een crematorium te bouwen. En zo werd in de vroege ochtend op maandag 13 september 1971 een meneer, geboren in 1873 en woonachtig in de toenmalige gemeente Stad Delden, als allereerste in het nieuwe crematorium in Usselo gecremeerd. De reis die veel nabestaanden tot die tijd maakten naar het crematorium in Dieren was vanaf die datum verleden tijd. Inmiddels zijn onze vier locaties in eigendom van 12 gemeenten. De gemeenten voelen het als hun taak om naast het voorzien in begraafplaatsen ook de mogelijkheid tot cremeren aan te bieden. En met locaties in Enschede, Almelo, Borne en Oldenzaal hoeft niemand in de regio meer ver te reizen om afscheid te nemen van een dierbare.

Dus er is iets te vieren als gouden jubilaris, maar hoe doe je dat in de uitvaartsector? Feestje en crematorium, dat lijkt tegenstrijdig. Alhoewel, wij horen vaak bij plechtigheden dat degene van wie afscheid wordt genomen, graag wil dat het een feestje moet worden: een feest ter nagedachtenis. Maar als een leuk feest bij een trouwerij niet te garanderen is, hoe moeilijk is het dan om te zorgen voor een feestelijke stemming bij mensen die verdrietig zijn omdat jij er niet meer bij bent? Je mag toch gemist worden en er mag toch gehuild worden? Het is per slot van rekening het meest definitieve afscheid wat maar te bedenken is. Een afscheid waarbij een borrel, lekkere hapjes en een toast op degene die er nooit meer bij zal zijn zeker mogelijk is. Maar zoals je een leuk feest niet kunt afdwingen is het nog moeilijker om een leuk afscheid af te dwingen als iedereen verdrietig is.

Ons vijftig jarig jubileum is gevierd met twee cadeaus: in ons gedenkpark is er sinds het voorjaar een poëziewandeling uitgezet voor onze parkbezoekers. En vorige week zondag was er een wandeling voor raadsleden en uitvaartondernemers over de Vasserheide en -grafvelden. Wat is dat toch een prachtig stukje Twente met een rijke historie. Op die plek werd 1200 voor Christus al gecremeerd. De geschiedenis van cremeren in Twente gaat dus al meer dan drieduizend jaar terug! Dan valt het getal vijftig wat in het niet. Desalniettemin hebben we ons jubileum gevierd met twee bijzondere feestjes, passend bij ons.

Oh ja, en de bruid? Het feestje was geen voorbode voor hun huwelijk. Ze zijn nog steeds gelukkig getrouwd.

Harriët Tomassen, directeur Crematoria Twente

Foto: Ebo Fraterman