TukkerTrek
Ouagadougou, Hertme en het Afrika Festival
In de serie ‘Twentse Trekken op Bijzondere Plekken’ doet Robert Beernink wekelijks voor TKKR met een kritisch-relativerende knipoog verslag van zijn reizen naar bijzondere plekken met Twentse trekken. Onder het motto: ‘In de Tukkers, hun aard, gewoontes en gebruiken, komt de hele wereld samen.’
Route 21
Salar de Uyuni - OUAGADOUGOU - Thebe
Ik ben vaker in Afrika geweest en weet proefondervindelijk dat de zegswijze ‘you can leave Africa, but Africa will never leave you’, een waarheid is als een koe. Of als een gnoe, als u wilt. De mooie natuur en prachtige mensen ga je net zo missen als de geur van houtskoolvuurtjes.
De bestemming op dit deel van mijn trip ligt wat afzijdig van de route waarlangs de gemiddelde toerist Afrika ‘doet’. Ik ben in Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina Faso in West-Afrika.
Het is alsof je in Twente het plaatsje Hertme, in de gemeente Borne, wilt aandoen: je moet er gericht naartoe reizen. Rijd van Borne naar Weerselo, sla op tijd linksaf, volg het smalle straatje en dan kan het niet meer missen.
Meer overeenkomsten zijn er nauwelijks: Ouagadougou heeft ongeveer 2,5 miljoen inwoners en Hertme ongeveer 466. Een gelijkenis zou kunnen zijn, dat het naar Afrikaanse begrippen in Burkina Faso vrij rustig is en dat is het in Hertme, zelfs naar Twentse maatstaven, ook. Dat is te zeggen: behalve op twee dagen per jaar als de Afrikanen naar Hertme komen.
Pas op, als je vanaf Borne Hertme binnenrijdt: vlak voordat je er alweer uit bent, passeer je links het openluchttheater. Ooit werden er vrome passiespelen gehouden, tegenwoordig is dit begin juli de plek van het Afrika Festival en voert de passie van Afrikaanse artiesten er de boventoon. Daar kan geen gemengd meerstemmig kerkkoor tegenop!
Hoe is dat zo gekomen? Eind jaren tachtig was een traditionele dansgroep uit Burkina Faso in Nederland. Om de hoge kosten van reis en verblijf te spreiden, werd het bestuur van het openluchttheater in Hertme gevraagd of de groep daar kon optreden. Dat gebeurde op een warme zondag in 1988.
De schellen vielen de Hertmenaren van de ogen en de oren. In de ochtend nog naar de kerk geweest en ’s middags allemaal naakte voeten in het stoffige zand, blote zwetende lijven en opzwepende trommels die tot ver in de omtrek te horen waren. Het was een groot succes.
De reprise ’s avonds, begeleid door vuren en fakkels, trok de massa’s van heinde en verre naar het anders zo pastorale dorp. Een traditie was geboren.
Tegenwoordig is ook veel moderne Afrikaanse muziek te horen, tenminste voor wie zich even los kan rukken van de exotische markt en het overdadig aanwezige eten en drinken.
Ik kijk om me heen. Burkina Faso is een straatarm land in de Sahelregio, dat zich inmiddels van voldoende voedsel kan voorzien. Ouagadougou - wat leent die naam zich bij uitstek voor een aanstekelijk Afrikaans deuntje - is een constante luidruchtige heksenketel. Zo op en top Afrika!
Om daar iets van te proeven, hoef je Twente helemaal niet uit; een bezoek aan het openluchttheater is voldoende! Je hebt het eerst niet in de gaten, maar als je weer vertrekt, neem je ongemerkt een stukje Hertme met je mee: onder je schoenen maar ook in je hart, dat voor altijd blijft slaan in het opwindende en verslavende ritme van Afrika!
Wordt vervolgd:
Route 22 Ouagadougou - THEBE – Waitangi: Thebe, de Vallei der Koningen en het Dal van de Mosbeek
Contact: www.robertbeernink.nl
Route 21
Salar de Uyuni - OUAGADOUGOU - Thebe
Ik ben vaker in Afrika geweest en weet proefondervindelijk dat de zegswijze ‘you can leave Africa, but Africa will never leave you’, een waarheid is als een koe. Of als een gnoe, als u wilt. De mooie natuur en prachtige mensen ga je net zo missen als de geur van houtskoolvuurtjes.
De bestemming op dit deel van mijn trip ligt wat afzijdig van de route waarlangs de gemiddelde toerist Afrika ‘doet’. Ik ben in Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina Faso in West-Afrika.
Het is alsof je in Twente het plaatsje Hertme, in de gemeente Borne, wilt aandoen: je moet er gericht naartoe reizen. Rijd van Borne naar Weerselo, sla op tijd linksaf, volg het smalle straatje en dan kan het niet meer missen.
Meer overeenkomsten zijn er nauwelijks: Ouagadougou heeft ongeveer 2,5 miljoen inwoners en Hertme ongeveer 466. Een gelijkenis zou kunnen zijn, dat het naar Afrikaanse begrippen in Burkina Faso vrij rustig is en dat is het in Hertme, zelfs naar Twentse maatstaven, ook. Dat is te zeggen: behalve op twee dagen per jaar als de Afrikanen naar Hertme komen.
Pas op, als je vanaf Borne Hertme binnenrijdt: vlak voordat je er alweer uit bent, passeer je links het openluchttheater. Ooit werden er vrome passiespelen gehouden, tegenwoordig is dit begin juli de plek van het Afrika Festival en voert de passie van Afrikaanse artiesten er de boventoon. Daar kan geen gemengd meerstemmig kerkkoor tegenop!
Hoe is dat zo gekomen? Eind jaren tachtig was een traditionele dansgroep uit Burkina Faso in Nederland. Om de hoge kosten van reis en verblijf te spreiden, werd het bestuur van het openluchttheater in Hertme gevraagd of de groep daar kon optreden. Dat gebeurde op een warme zondag in 1988.
De schellen vielen de Hertmenaren van de ogen en de oren. In de ochtend nog naar de kerk geweest en ’s middags allemaal naakte voeten in het stoffige zand, blote zwetende lijven en opzwepende trommels die tot ver in de omtrek te horen waren. Het was een groot succes.
De reprise ’s avonds, begeleid door vuren en fakkels, trok de massa’s van heinde en verre naar het anders zo pastorale dorp. Een traditie was geboren.
Tegenwoordig is ook veel moderne Afrikaanse muziek te horen, tenminste voor wie zich even los kan rukken van de exotische markt en het overdadig aanwezige eten en drinken.
Ik kijk om me heen. Burkina Faso is een straatarm land in de Sahelregio, dat zich inmiddels van voldoende voedsel kan voorzien. Ouagadougou - wat leent die naam zich bij uitstek voor een aanstekelijk Afrikaans deuntje - is een constante luidruchtige heksenketel. Zo op en top Afrika!
Om daar iets van te proeven, hoef je Twente helemaal niet uit; een bezoek aan het openluchttheater is voldoende! Je hebt het eerst niet in de gaten, maar als je weer vertrekt, neem je ongemerkt een stukje Hertme met je mee: onder je schoenen maar ook in je hart, dat voor altijd blijft slaan in het opwindende en verslavende ritme van Afrika!
Wordt vervolgd:
Route 22 Ouagadougou - THEBE – Waitangi: Thebe, de Vallei der Koningen en het Dal van de Mosbeek
Contact: www.robertbeernink.nl
