IK

Ik ben de beste.

Ik ben de beste allertijden.

Ik ben een diamant.

Ik begon in Malmö.

Ik ging naar Amsterdam.

Ik was te goed.

Ik maakte mijn eerste doelpunt tegen Feyenoord.

Ik scoorde een week later tegen FC Twente.

Ik dolde het hele elftal van NAC Breda.

Ik dolde de hele Eredivisie.

Ik was te goed voor Nederland.

Ik verhuisde naar Italië.

Ik was goed in Turijn.

Ik was beter bij Inter.

Ik verveelde me.

Ik ging naar Barcelona.

Ik was beter dan Messi.

Ik verdiende meer.

Ik ging.

Ik ging naar AC Milan.

Ik stal de harten van een volk.

Ik scoorde veel.

Ik scoorde mooi.

Ik was de beste.

Ik ging.

Ik veroverde de wereld: Parijs, Manchester en Los Angeles.

Ik was overal de beste.

Ik scoorde veel.

Ik scoorde mooi.

Ik maakte omhaalgoals vanaf de middenlijn.

Ik scoorde met mijn hak, wreef, hoofd, borst en neus.

Ik keerde terug.

Ik streek neer in Milaan.

Ik keerde terug naar het volk dat mij liefhad.

Ik wilde die liefde terugbetalen.

Ik had pijn in mijn knie.

Ik kon maanden niet slapen van de pijn.

Ik trainde maar tien keer met mijn ploeg.

Ik heb zes maanden zonder kruisband gespeeld.

Ik nam elke dag pijnstillers.

Ik kreeg twintig injecties in een paar weken tijd.

Ik geef niet op. Nooit.

Ik geef alles. Altijd.

Ik maakte van het onmogelijke het mogelijke.

Ik speelde.

Ik scoorde.

Ik heerste.

Ik heb Milan kampioen gemaakt.

Ik kwam.

Ik zag.

Ik overwon.

Ik ben Zlatan.


Tom Luttikhuis is sportfanaat. Schrijven is zijn grote passie. Tekenen doet hij al sinds zijn jeugd. Voor TKKR schrijft hij verhalen over bekende en minder bekende (Twentse) sporthelden. Op zijn website www.akkapanna.com is meer werk van hem te lezen en te zien.