Tussen de linies
Spookspitsen
Ton van de Weerd, Gerrie Voets, Marnix Kolder. Geboren in 1940, 1961 en 1981. Drie generaties. Ik noem ze in één adem, maar wat hebben zij gemeen?
Ze waren profvoetballers. Spelers die afwerken een andere betekenis gaven. Gaf je de bal aan Ton, Gerrie of Marnix dan kon je wachten op een doelpunt. Spitsen. Allemaal waren ze ongeëvenaard. Koningen van hun eigen eilanden. Topscorers van hun clubs.
Maar er is nog een overeenkomst. Om erachter te komen welke, loop ik de heren een voor een na. Te beginnen met Ton.
We weten inmiddels dat hij in 1940 ter aarde kwam. In Wageningen was dat. Als zestienjarige maakte hij zijn debuut bij de lokale FC. Dankzij Tons spelinzicht en verbluffende techniek was hij al snel niet meer uit het eerste elftal weg te denken. Hij trok 481 keer het shirt van zijn club aan en scoorde 160 keer. Ton van de Weerd was boegbeeld en topscorer in één: een soort N’Kufo in Wageningen.
Dan Gerrie. Hij was zes jaar oud toen hij zich meldde aan de Voltastraat 47A met een tas vol sportkleren en een hart vol dromen. Daar, op Sportpark De Luiten, kwamen die dromen uit. Als eenentwintigjarige maakte hij zijn debuut en in de twaalf jaar die hij voor RBC Roosendaal uitkwam, scoorde hij 76 keer.
Marnix liep een soortgelijk pad. Hij debuteerde op zijn zestiende bij BV Veendam. Meer dan tien seizoenen speelde hij er. Met 94 doelpunten is hij topscorer allertijden aan de Langeleegte. Een levende legende van een gestorven club.
Zie je de rode draad die deze topscorers bindt? FC Wageningen, RBC Roosendaal, BV Veendam. Failliet. Clubs die enkel nog bestaan in gedachten van hun meest trouwe supporters. Hun stadions zijn overwoekerd door onkruid, decors voor horrorfilms. Hun grootste spelers niet meer dan spookspitsen.
Topscorer allertijden. Een treffende term. Als supporter van een nog bestaande betaald voetbalvereniging hoor je hem liever in figuurlijke vorm. Ton, Gerrie en Marnix zullen de lijst met doelpuntenmakers altijd aanvoeren. Topscorers. Allertijden. Stel je voor: weten dat Blaise N’Kufo nooit meer ingehaald kan worden …
Of Ronald Hamming. Met 99 doelpunten is hij clubtopscorer van Fortuna Sittard. Als fan van die club moet je wel met samengeknepen billen naar het stadion gaan. Week in week uit zie je de teller met verliespunten oplopen. En iedere wedstrijd verliest je ploeg een stuk identiteit. Goed, er staat een superspits op het veld, maar is hij niet te oud? Kan Burak Yilmaz de club nog redden? Of is het al te laat? Ronald Hamming. Misschien kunnen we hem volgend jaar wel toevoegen aan het rijtje waarin ook Ton van de Weerd, Gerrie Voets en Marnix Kolder staan. Voor altijd clubtopscorer.
Ik prijs mezelf gelukkig dat mijn club een ander lot is toebedeeld. Dat Blaise nog wel ingehaald kan worden … ook al gaat dat natuurlijk nooit gebeuren.
Ze waren profvoetballers. Spelers die afwerken een andere betekenis gaven. Gaf je de bal aan Ton, Gerrie of Marnix dan kon je wachten op een doelpunt. Spitsen. Allemaal waren ze ongeëvenaard. Koningen van hun eigen eilanden. Topscorers van hun clubs.
Maar er is nog een overeenkomst. Om erachter te komen welke, loop ik de heren een voor een na. Te beginnen met Ton.
We weten inmiddels dat hij in 1940 ter aarde kwam. In Wageningen was dat. Als zestienjarige maakte hij zijn debuut bij de lokale FC. Dankzij Tons spelinzicht en verbluffende techniek was hij al snel niet meer uit het eerste elftal weg te denken. Hij trok 481 keer het shirt van zijn club aan en scoorde 160 keer. Ton van de Weerd was boegbeeld en topscorer in één: een soort N’Kufo in Wageningen.
Dan Gerrie. Hij was zes jaar oud toen hij zich meldde aan de Voltastraat 47A met een tas vol sportkleren en een hart vol dromen. Daar, op Sportpark De Luiten, kwamen die dromen uit. Als eenentwintigjarige maakte hij zijn debuut en in de twaalf jaar die hij voor RBC Roosendaal uitkwam, scoorde hij 76 keer.
Marnix liep een soortgelijk pad. Hij debuteerde op zijn zestiende bij BV Veendam. Meer dan tien seizoenen speelde hij er. Met 94 doelpunten is hij topscorer allertijden aan de Langeleegte. Een levende legende van een gestorven club.
Zie je de rode draad die deze topscorers bindt? FC Wageningen, RBC Roosendaal, BV Veendam. Failliet. Clubs die enkel nog bestaan in gedachten van hun meest trouwe supporters. Hun stadions zijn overwoekerd door onkruid, decors voor horrorfilms. Hun grootste spelers niet meer dan spookspitsen.
Topscorer allertijden. Een treffende term. Als supporter van een nog bestaande betaald voetbalvereniging hoor je hem liever in figuurlijke vorm. Ton, Gerrie en Marnix zullen de lijst met doelpuntenmakers altijd aanvoeren. Topscorers. Allertijden. Stel je voor: weten dat Blaise N’Kufo nooit meer ingehaald kan worden …
Of Ronald Hamming. Met 99 doelpunten is hij clubtopscorer van Fortuna Sittard. Als fan van die club moet je wel met samengeknepen billen naar het stadion gaan. Week in week uit zie je de teller met verliespunten oplopen. En iedere wedstrijd verliest je ploeg een stuk identiteit. Goed, er staat een superspits op het veld, maar is hij niet te oud? Kan Burak Yilmaz de club nog redden? Of is het al te laat? Ronald Hamming. Misschien kunnen we hem volgend jaar wel toevoegen aan het rijtje waarin ook Ton van de Weerd, Gerrie Voets en Marnix Kolder staan. Voor altijd clubtopscorer.
Ik prijs mezelf gelukkig dat mijn club een ander lot is toebedeeld. Dat Blaise nog wel ingehaald kan worden … ook al gaat dat natuurlijk nooit gebeuren.
