New(s)
Pelgrimeren, want wie niet reist, sterft langzaam
Ik ga weer. Pelgrimeren. Alleen dit keer, door omstandigheden. Florence-Rome, twee jaar uitgesteld door Corona. Ik knip deze route wel op in tweeën, Florence-Assisi en later Assisi-Rome.
De Braziliaanse dichter Martha Medeiros schreef het volgende prachtige gedicht:
‘A Morte Devagar’. Bij mij raakt zij hiermee precies een gevoelige snaar; de snaar ‘waarom pelgrimeren’, bijvoorbeeld.
Langzaam sterft wie niet reist,
wie niet leest, wie geen muziek beluistert,
wie geen charme in zichzelf vindt.
Langzaam sterft wie zijn gevoel van eigenwaarde vernietigt,
en wie zich niet laat helpen.
Langzaam sterft wie slaaf wordt der gewoonte, elke dag dezelfde wegen herhaalt,
wie niet verandert van routine,
wie zich niet durft te kleden in een nieuwe kleur, of niet praat tegen onbekenden.
Langzaam sterft wie passie mijdt,
met haar wervelende emoties,
juist die welke de redding zijn voor de glans in de ogen, en voor harten in verval.
Langzaam sterft wie niet verandert als hij ontevreden is over werk of liefde,
wie het zekere voor het onzekere niet riskeert om een droom achterna te gaan,
wie zich niet toestaat om minstens één maal in zijn leven te vluchten van alle goede en verstandige raad.
Leef vandaag!
Laat je niet langzaam sterven!
Daarom dus….leef vandaag!
Theodor van der Velde deelt voor TKKR. zijn belevenissen, zielenroerselen, gedachten tijdens zijn pelgrimstocht van Florence naar Rome.
Op de foto: Theodor steekt in elke kerk/kathedraal die hij aandoet een kaarsje op. ‘Voor ons allemaal én voor de vrede’. Dit lichtje stak hij op in de kathedraal Santa Maria del Fiori in Florence.
De Braziliaanse dichter Martha Medeiros schreef het volgende prachtige gedicht:
‘A Morte Devagar’. Bij mij raakt zij hiermee precies een gevoelige snaar; de snaar ‘waarom pelgrimeren’, bijvoorbeeld.
Langzaam sterft wie niet reist,
wie niet leest, wie geen muziek beluistert,
wie geen charme in zichzelf vindt.
Langzaam sterft wie zijn gevoel van eigenwaarde vernietigt,
en wie zich niet laat helpen.
Langzaam sterft wie slaaf wordt der gewoonte, elke dag dezelfde wegen herhaalt,
wie niet verandert van routine,
wie zich niet durft te kleden in een nieuwe kleur, of niet praat tegen onbekenden.
Langzaam sterft wie passie mijdt,
met haar wervelende emoties,
juist die welke de redding zijn voor de glans in de ogen, en voor harten in verval.
Langzaam sterft wie niet verandert als hij ontevreden is over werk of liefde,
wie het zekere voor het onzekere niet riskeert om een droom achterna te gaan,
wie zich niet toestaat om minstens één maal in zijn leven te vluchten van alle goede en verstandige raad.
Leef vandaag!
Laat je niet langzaam sterven!
Daarom dus….leef vandaag!
Theodor van der Velde deelt voor TKKR. zijn belevenissen, zielenroerselen, gedachten tijdens zijn pelgrimstocht van Florence naar Rome.
Op de foto: Theodor steekt in elke kerk/kathedraal die hij aandoet een kaarsje op. ‘Voor ons allemaal én voor de vrede’. Dit lichtje stak hij op in de kathedraal Santa Maria del Fiori in Florence.
