Ben Siemerink, hoofdredacteur TKKR
Journalistieke Scrooge verziekt Tweede Kerstdag
Hoe komen we - voor de tweede keer in lockdown - de kerstdagen zonder kleerscheuren door? Fysiek en mentaal? Dat was – behalve de vraag of er voor Hugo de Jonge al een mooie functie elders is gevonden – hier ten huize de kwestie. We besloten de dagen aan te vliegen vanuit een positieve grondhouding. Wat is er allemaal wél mogelijk? Dat bleek alleszins mee te vallen. Het Weihnachtsoratorium, uitgevoerd door het Amsterdam Barok Orkest onder leiding van Ton Koopman, via Spotify? Helemaal niet verkeerd.
Op Eerste Kerstdag een bliksembezoek vanuit het Brabantse van twee kleindochters, met dochter en man, die we al een tijdje niet in levende lijve hadden gezien. Fantastisch! In barre tijden als deze leer je dit soort momenten van klein geluk, die twee jaar geleden nog heel gewoon waren, te waarderen. Vervolgens op deze Eerste Kerstdag een diner voor twee. Thuis. Een geweldig 5-gangen diner met bijbehorend wijnarrangement, besteld bij een lokale cateraar. En keurig op het afgesproken tijdstip bezorgd. We hoefden alleen de eigen tafel feestelijk te dekken en bestek neer te leggen.
Kers op de kersttaart was met afstand Wende’s Kerstkaleidoscoop. Met voor mij als onbetwist hoogtepunt, te midden van al die schitterende momenten van hoogstaande poëzie en lied- en danskunst, het door Elise Schaap gezongen Zeur niet. Schitterende tekst van Annie M.G. Schmidt, al in 1965 geschreven voor de musical Heerlijk duurt het langst, en in die tijd onnavolgbaar vertolkt door Conny Stuart. Actueel als nooit tevoren.
ZEUR NIET!
Er zijn veel mensen, die ik zou willen aanraden het lied van Elise Schaap nog eens terug te kijken en luisteren.
Eén wil ik er op deze plek met name (nou ja, gedeeltelijk dan) noemen: Gerben K., journalist bij de regionale courant, die het overlijden van de kleine Grote Verzoener Desmond Tutu aangrijpt om op de site van zijn courant een persoonlijke vendetta met Joop Munsterman (verder) uit te vechten. Terwijl in de media wereldwijd de loftrompet wordt gestoken over de Zuidafrikaanse Nobelprijs-winnaar, kruipt Gerben K. op de ochtend van Tweede Kerstdag in zijn rol van journalistieke Scrooge. En gaat gniffelend in zijn archief op zoek naar een ‘haakje’ om over de rug van de net verscheiden Tutu de toenmalige preses van FC Twente met terugwerkende kracht een trap in de rug te geven.
En jawel hoor. Nog voor het middaguur prijkt er al een uiterst suggestief stukje van Gerben K. met een uiterst suggestieve kop (met een vraagteken, in de beste traditie van de roddelbladen) op de site van de regionale courant. In dat stukje omschrijft Gerben K. al in de eerste alinea het optreden van Desmond Tutu in het stadion van FC Twente als ‘potsierlijk’, nadat hem het erelidmaatschap van de club is toegekend. Vervolgens worden er door Gerben K. wat oude koeien uit een drekkige sloot getakeld, die overduidelijk geen ander doel hebben dan Joop Munsterman en ook mede-bestuurder Aldo van der Laan in verband te brengen met vermeende malversaties van een stichting die geld inzamelt voor een stichting waarvan Tutu beschermheer is.
Ik zal aan dat stukje van Gerben K. op deze plek verder geen woorden vuil maken. Simpelweg omdat het – even los van de puur journalistieke inhoud – in ethisch opzicht beneden alle peil is. Hoe klein(zielig) kun je zijn. Het heengaan van een wereldwijd geprezen nobel mens en Nobelprijswinnaar misbruiken voor het uitvechten van een kleingeestige fitti in je regionale krantje.
Met plaatsvervangende schaamte zeg ik over deze voormalige collega en vakgenoot:
Ga je schamen, Gerben K. en ZEUR NIET!
Ben Siemerink
P.S.
Als ik je nog een welgemeende raad mag geven, Gerben K., verdiep je voortaan eerst eens in de materie voordat je weer zo’n rancuneus stukje schrijft. Lees bijvoorbeeld het boek Zo doo’w’t (over leiderschap in Twente), waarin Joop Munsterman uitlegt waarom Desmond Tutu het erelidmaatschap van FC Twente kreeg toegekend. Dat had te maken met diens filosofie, waarin het begrip Ubuntu een belangrijke rol speelt. Kort gezegd komt dat neer op: Ik ben wie ik ben dankzij jou. Munsterman paste die filosofie op de regio Twente en FC Twente als volgt toe: ‘Laten we de regio Twente beschouwen als een geheel, waar we verbinden en zorgen voor elkaar. Met als doel om binnen bijvoorbeeld FC Twente alle stakeholders als één grote familie te laten samenwerken.’ Volgens Munsterman was Ubuntu zo goed toepasbaar in Twente omdat er zoveel raakvlakken zijn met noaberschap.
Op Eerste Kerstdag een bliksembezoek vanuit het Brabantse van twee kleindochters, met dochter en man, die we al een tijdje niet in levende lijve hadden gezien. Fantastisch! In barre tijden als deze leer je dit soort momenten van klein geluk, die twee jaar geleden nog heel gewoon waren, te waarderen. Vervolgens op deze Eerste Kerstdag een diner voor twee. Thuis. Een geweldig 5-gangen diner met bijbehorend wijnarrangement, besteld bij een lokale cateraar. En keurig op het afgesproken tijdstip bezorgd. We hoefden alleen de eigen tafel feestelijk te dekken en bestek neer te leggen.
Kers op de kersttaart was met afstand Wende’s Kerstkaleidoscoop. Met voor mij als onbetwist hoogtepunt, te midden van al die schitterende momenten van hoogstaande poëzie en lied- en danskunst, het door Elise Schaap gezongen Zeur niet. Schitterende tekst van Annie M.G. Schmidt, al in 1965 geschreven voor de musical Heerlijk duurt het langst, en in die tijd onnavolgbaar vertolkt door Conny Stuart. Actueel als nooit tevoren.
ZEUR NIET!
Er zijn veel mensen, die ik zou willen aanraden het lied van Elise Schaap nog eens terug te kijken en luisteren.
Eén wil ik er op deze plek met name (nou ja, gedeeltelijk dan) noemen: Gerben K., journalist bij de regionale courant, die het overlijden van de kleine Grote Verzoener Desmond Tutu aangrijpt om op de site van zijn courant een persoonlijke vendetta met Joop Munsterman (verder) uit te vechten. Terwijl in de media wereldwijd de loftrompet wordt gestoken over de Zuidafrikaanse Nobelprijs-winnaar, kruipt Gerben K. op de ochtend van Tweede Kerstdag in zijn rol van journalistieke Scrooge. En gaat gniffelend in zijn archief op zoek naar een ‘haakje’ om over de rug van de net verscheiden Tutu de toenmalige preses van FC Twente met terugwerkende kracht een trap in de rug te geven.
En jawel hoor. Nog voor het middaguur prijkt er al een uiterst suggestief stukje van Gerben K. met een uiterst suggestieve kop (met een vraagteken, in de beste traditie van de roddelbladen) op de site van de regionale courant. In dat stukje omschrijft Gerben K. al in de eerste alinea het optreden van Desmond Tutu in het stadion van FC Twente als ‘potsierlijk’, nadat hem het erelidmaatschap van de club is toegekend. Vervolgens worden er door Gerben K. wat oude koeien uit een drekkige sloot getakeld, die overduidelijk geen ander doel hebben dan Joop Munsterman en ook mede-bestuurder Aldo van der Laan in verband te brengen met vermeende malversaties van een stichting die geld inzamelt voor een stichting waarvan Tutu beschermheer is.
Ik zal aan dat stukje van Gerben K. op deze plek verder geen woorden vuil maken. Simpelweg omdat het – even los van de puur journalistieke inhoud – in ethisch opzicht beneden alle peil is. Hoe klein(zielig) kun je zijn. Het heengaan van een wereldwijd geprezen nobel mens en Nobelprijswinnaar misbruiken voor het uitvechten van een kleingeestige fitti in je regionale krantje.
Met plaatsvervangende schaamte zeg ik over deze voormalige collega en vakgenoot:
Ga je schamen, Gerben K. en ZEUR NIET!
Ben Siemerink
P.S.
Als ik je nog een welgemeende raad mag geven, Gerben K., verdiep je voortaan eerst eens in de materie voordat je weer zo’n rancuneus stukje schrijft. Lees bijvoorbeeld het boek Zo doo’w’t (over leiderschap in Twente), waarin Joop Munsterman uitlegt waarom Desmond Tutu het erelidmaatschap van FC Twente kreeg toegekend. Dat had te maken met diens filosofie, waarin het begrip Ubuntu een belangrijke rol speelt. Kort gezegd komt dat neer op: Ik ben wie ik ben dankzij jou. Munsterman paste die filosofie op de regio Twente en FC Twente als volgt toe: ‘Laten we de regio Twente beschouwen als een geheel, waar we verbinden en zorgen voor elkaar. Met als doel om binnen bijvoorbeeld FC Twente alle stakeholders als één grote familie te laten samenwerken.’ Volgens Munsterman was Ubuntu zo goed toepasbaar in Twente omdat er zoveel raakvlakken zijn met noaberschap.
