Ben Siemerink, hoofdredacteur TKKR
’n Stralend en stormachtig 2022 toegewenst
Op de eerste dag van het nieuwe jaar toch maar even het motto van het nieuwe kabinet erbij gehaald. Wie weet geeft het de zo broodnodige boost nu we alweer het derde (kalender)jaar van het Verschrikkelijke Virus ingaan. ‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst’. Klinkt logisch. Van onze Grote Roerganger Rutte weten we immers dat hij niet graag omkijkt naar het verleden (bijvoorbeeld om eens goed uit te zoeken hoe bepaalde problemen zijn ontstaan), of er simpelweg geen actieve herinnering aan heeft. En voor visies of lonkende vergezichten, die ons landje in de toekomst nog gaver maken, moet je al helemaal niet bij hem zijn.
Dat ‘omzien naar elkaar’ bij het ‘vooruitkijken naar de toekomst’ van Rutte moet ik dan ook nog maar zien. Zou een nogal radicale ommezwaai in zijn neo-liberale denken zijn. In de gave samenleving die Rutte zijn aanhang tijdens een congres in 2015 in een visioen voorhield ‘zorg je voor jezelf en geef je om een ander’. Let wel, in die volgorde. Dus, eerst voor jezelf zorgen en dan pas omzien naar een ander. In die zin zou je kunnen zeggen, dat Rutte in bijna zeven jaar tijd ietwat is opgeschoven in zijn denken. Maar goed, lenigheid van geest – of opportunisme, zoals sommige mensen volgens dominee Gremdaat zouden zeggen – was altijd al de belangrijkste pijler onder zijn langjarige premierschap.
Als we dan vooruitkijken naar de toekomst, hoe ziet die er dan voor onze regio uit, afgaande op de plannen van het nieuwe kabinet? Laat ik er, willekeurig, één voornemen uit plukken: er moeten twee nieuwe kerncentrales worden gebouwd. Hoe kom ik daar zo op, in relatie tot onze regio? Wellicht, omdat TKKR-land door de immer nog zittende demissionaire regering toch al werd (en wordt) gezien als het afvoerputje van ons land. Zelfs een door de Tweede Kamer aangenomen motie vermocht de verantwoordelijk minister vooralsnog niet te vermurwen: er blijven gewoon miljoenen liters zwaar vervuild afvalwater per dag vanuit Drenthe in de Twentse bodem gepompt worden. Simpelweg omdat de vergunning daarvoor volgens ‘Den Haag’ en vervuiler de NAM nog altijd valide is. Kan dus zomaar gebeuren dat een anonieme technocraat achter een tekentafel berekent dat er ondergronds nog plek genoeg over is voor kernafval. Of dat er op de voormalige vliegbasis best een nieuwe kerncentrale zou kunnen worden gebouwd. Ondenkbaar? Helemaal niet! Nog niet zo lang geleden is een nog embryonaal ambtelijk memo over de mogelijkheden van een kerncentrale in het nog na trillende Groningen in kabinetskringen besproken. In elk geval ter tafel gekomen als in: Omtzigt functie elders. Waarna Roerganger Rutte zich in een onbewaakt ogenblik tijdens een debat liet ontvallen dat een kerncentrale in Groningen misschien niet zo’n gek idee. Die uitglijder moest hij schielijk inslikken, om ‘m zich te zijner tijd verkeerd, dan wel in ’t geheel niet, te kunnen herinneren.
Ik wil maar wil zeggen, wat voor Groningen geldt, kan ook in TKKR-land zo maar gebeuren. En als het gebeurt, dan kunnen we wel met z’n allen – Herman Finkers met z’n midwinterhoorn voorop – wel roepen dat het onrechtvaardig is en onlogisch. Maar wat is logica in dit soort kwesties? Dat net over de grens in Lingen een relatief jonge kerncentrale nog dit jaar – als laatste van de zes nog resterende centrales in Duitsland - wordt stilgelegd en afgebroken? En dat de boven ons gestelden, luttele kilometers verderop, in al hun wijsheid bedenken: kom, laten wij eens een paar nieuwe bouwen?
Het is dus niet ondenkbaar, dat ik op m’n oude dag de barricaden op moet tegen de bouw van een kerncentrale op oale groond. Niet omdat ik per se tegen een kerncentrale ben, maar omdat ze net zo’n goed werkende opwekkingsfabriek (die in het afgelopen jaar nog met 20 miljoen aan onderhoudskosten weer helemaal up to date is gemaakt) op zo’n 45 kilometer van waar ik nu woon hebben stilgelegd. Een kerncentrale aan de andere kant van de grens, waar ik een kleine tien jaar zo’n 15 kilometer van af woonde. Zonder een centje pijn en een greintje angst.
Ik wens u (en mezelf) een stralend en stormachtig 2022 toe. In de hoop dat zonnepanelen en windmolens voldoende energie opleveren.
Ben Siemerink
Dat ‘omzien naar elkaar’ bij het ‘vooruitkijken naar de toekomst’ van Rutte moet ik dan ook nog maar zien. Zou een nogal radicale ommezwaai in zijn neo-liberale denken zijn. In de gave samenleving die Rutte zijn aanhang tijdens een congres in 2015 in een visioen voorhield ‘zorg je voor jezelf en geef je om een ander’. Let wel, in die volgorde. Dus, eerst voor jezelf zorgen en dan pas omzien naar een ander. In die zin zou je kunnen zeggen, dat Rutte in bijna zeven jaar tijd ietwat is opgeschoven in zijn denken. Maar goed, lenigheid van geest – of opportunisme, zoals sommige mensen volgens dominee Gremdaat zouden zeggen – was altijd al de belangrijkste pijler onder zijn langjarige premierschap.
Als we dan vooruitkijken naar de toekomst, hoe ziet die er dan voor onze regio uit, afgaande op de plannen van het nieuwe kabinet? Laat ik er, willekeurig, één voornemen uit plukken: er moeten twee nieuwe kerncentrales worden gebouwd. Hoe kom ik daar zo op, in relatie tot onze regio? Wellicht, omdat TKKR-land door de immer nog zittende demissionaire regering toch al werd (en wordt) gezien als het afvoerputje van ons land. Zelfs een door de Tweede Kamer aangenomen motie vermocht de verantwoordelijk minister vooralsnog niet te vermurwen: er blijven gewoon miljoenen liters zwaar vervuild afvalwater per dag vanuit Drenthe in de Twentse bodem gepompt worden. Simpelweg omdat de vergunning daarvoor volgens ‘Den Haag’ en vervuiler de NAM nog altijd valide is. Kan dus zomaar gebeuren dat een anonieme technocraat achter een tekentafel berekent dat er ondergronds nog plek genoeg over is voor kernafval. Of dat er op de voormalige vliegbasis best een nieuwe kerncentrale zou kunnen worden gebouwd. Ondenkbaar? Helemaal niet! Nog niet zo lang geleden is een nog embryonaal ambtelijk memo over de mogelijkheden van een kerncentrale in het nog na trillende Groningen in kabinetskringen besproken. In elk geval ter tafel gekomen als in: Omtzigt functie elders. Waarna Roerganger Rutte zich in een onbewaakt ogenblik tijdens een debat liet ontvallen dat een kerncentrale in Groningen misschien niet zo’n gek idee. Die uitglijder moest hij schielijk inslikken, om ‘m zich te zijner tijd verkeerd, dan wel in ’t geheel niet, te kunnen herinneren.
Ik wil maar wil zeggen, wat voor Groningen geldt, kan ook in TKKR-land zo maar gebeuren. En als het gebeurt, dan kunnen we wel met z’n allen – Herman Finkers met z’n midwinterhoorn voorop – wel roepen dat het onrechtvaardig is en onlogisch. Maar wat is logica in dit soort kwesties? Dat net over de grens in Lingen een relatief jonge kerncentrale nog dit jaar – als laatste van de zes nog resterende centrales in Duitsland - wordt stilgelegd en afgebroken? En dat de boven ons gestelden, luttele kilometers verderop, in al hun wijsheid bedenken: kom, laten wij eens een paar nieuwe bouwen?
Het is dus niet ondenkbaar, dat ik op m’n oude dag de barricaden op moet tegen de bouw van een kerncentrale op oale groond. Niet omdat ik per se tegen een kerncentrale ben, maar omdat ze net zo’n goed werkende opwekkingsfabriek (die in het afgelopen jaar nog met 20 miljoen aan onderhoudskosten weer helemaal up to date is gemaakt) op zo’n 45 kilometer van waar ik nu woon hebben stilgelegd. Een kerncentrale aan de andere kant van de grens, waar ik een kleine tien jaar zo’n 15 kilometer van af woonde. Zonder een centje pijn en een greintje angst.
Ik wens u (en mezelf) een stralend en stormachtig 2022 toe. In de hoop dat zonnepanelen en windmolens voldoende energie opleveren.
Ben Siemerink
