Wie controleert de controleur?

Journalist ontbeert kwaliteitscontrole. Wie controleert de controleur? Het schort de pers aan zelfreflectie aldus Francine Giskes, in de NRC. Giskes was lid Rekenkamer, burgemeester van Texel en Tweede Kamerlid. Hoewel de volksvertegenwoordiging natuurlijk de echte controle op de macht uitvoert, dicht de journalistiek zichzelf een soortgelijke rol toe.

Maar politici ondergaan dagelijks een publiek functioneringsgesprek en eens in de zoveel jaar echt een beoordeling door het volk. Journalisten ontspringen zulke dansen. De vraag wie deze controleurs controleert wordt zelden gesteld. Maar daarmee ontstaat het risico dat de journalistieke vrijheid verwordt tot journalistieke vrijbrief. Journalisten babbelen inmiddels vrolijk mee aan de praattafels op radio en tv en geven daar onder het mom van duiding van het nieuws regelmatig gewoon hun eigen, onvermijdelijk niet-neutrale mening! We krijgen ook recensies van persconferenties in termen van hoe de voorstellig was en of het ‘ze’ zo lukt ‘de mensen’ te overtuigen.

Heus, dat maken de mensen zelf wel uit. We mogen van journalisten verwachten: objectieve analyses van de dilemma’s waar een kabinet en het parlement zich voor gesteld zien, de informatie waarop zij zich baseren, de andere kant van de medaille. Kortom: hulp bij het interpreteren van de wereld om ons heen. Het wordt tijd voor een onafhankelijk onderzoek onder de gehele bevolking met de vraag hoe men zich bediend voelt door de journalistiek uitgesplitst naar diverse terreinen en media. Het is onontbeerlijk dat de journalistiek meer werk maakt van de eigen kwaliteitscontrole en zich daar publiekelijk voor verantwoordt vanuit de hopelijk nog steeds aanwezige beroepsethiek en -eer!